"Γίνεται δεν γίνεται χαμός, εμείς θα δείξουμε χαμό!" - Σκηνοθετώντας τους τυφώνες...

Από Andreas ANEMOS  

Το χτύπημα ενός τυφώνα είναι πάντα η χαρά του Αμερικάνου δημοσιογράφου και εικονολήπτη. Επικά ρεπορτάζ και στιγμιότυπα θα εκτοξεύσουν την τηλεθέαση στα ουράνια.
Εδώ όμως έχουμε μία περίπτωση εξόχως αποκαλυπτική της ρίζας των fake news που φτάνει πολύ πιο πριν από την εμφάνιση του διαδικτύου: το στημένο τηλεοπτικό ρεπορτάζ!

Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τους πρώτους τηλερεπόρτερ που ξεροστάλιαζαν στα διόδια της Μαλακάσας για να δείξουν την κλειστή Εθνική οδό από κάποια μεγάλη "χιονοθύελλα", αντιγράφοντας τους συναδέλφους τους σε ΗΠΑ και Καναδά. Ρεπορτάζ που συχνά ανοίγουν με δραματική μουσική υπόκρουση, σε πλημμύρες, φωτιές, τσουνάμια, σεισμούς και καταποντισμούς.
Κοινό χαρακτηριστικό τους;
Η δραματοποίηση που δεν έχει ίχνος πραγματικής ενημέρωσης καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις η ενημέρωση που χρειάζεται ένας πολίτης πρέπει να είναι μόνο χρηστική, άντε και απολογιστική όταν
το φαινόμενο έχει πια περάσει...

Ποιός όμως είναι ο μηχανισμός αυτών των fake news; Ή πιο σωστά, πως ξεκίνησε να στήνεται αυτός ο μηχανισμός;

Προφανώς το ξεκίνημά του θα το βρούμε σε μία αίθουσα συσκέψεων κάποιου μεγάλου αμερικανικού ΜΜΕ, νωρίς το πρωί όταν σχεδιάζονται τα δελτία ειδήσεων της ημέρας. 
Τι έχουμε σήμερα; - Τυφώνα.
 Τι θα κάνουμε με τον τυφώνα; -Θα φέρουμε τον μετεωρολόγο και θα του ζητήσουμε να φτιάξει διαγράμματα. 
Τι άλλα θα κάνουμε με τον τυφώνα; -Θα φέρουμε και ειδικούς να το συζητήσουμε στο στούντιο. 
Και τι άλλο; -Θα ρωτήσουμε και τους υπεύθυνους Πολιτικής Προστασίας.
 Και από εικόνα τι θα έχουμε; (Σκέψεις!) -Να στείλουμε κάποιον ρεπόρτερ εκεί με συνεργείο. 
Και τι θα κάνει ο ρεπόρτερ και το συνεργείο εκεί; - Θα δείξει τον χαμό που γίνεται. 
Κι αν δεν μπορέσει να πάει εκεί που γίνεται χαμός ή έχει τελειώσει ο χαμός; -Εμείς θα δείξουμε χαμό κι ο κόσμος να ΜΗΝ χαλάσει!

(Παρένθεση: Τα ίδια συνέβαιναν ΚΑΙ στις εφημερίδες. Θυμάμαι δύο περιστατικά από τη δεκαετία του '80. Το ένα από μεγάλες φωτιές στην Πελοπόννησο. Ο φωτορεπόρτερ έχει αργήσει να φτάσει. Βρίσκει μόνο αποκαΐδια. Τζίφος η φωτογράφηση χωρίς φλόγες. Τι να κάνει; Κόβει βόλτες. Βρίσκει μία ψόφια χελώνα σε έναν αγρό. Την βάζει στο σακκίδιό του, πάει κάπου που έχει αναμμένα κάρβουνα και την βάζει επάνω. Τραβάει φωτογραφίες. Κάναμε ένα από τα καλύτερα "σαλόνια" του ελληνικού Τύπου για την "καταστροφική πυρκαγιά". Το άλλο είναι από μεγαλούτσικο σεισμό, πάλι νομίζω στην Πελοπόννησο. Πάλι αργεί ο φωτορεπόρτερ να φτάσει. Γκρεμίδια παντού αλλά τίποτα το σπουδαίο. Τραβάει φωτογραφίες αλλά δεν είναι εντυπωσιακές. Εμφανίζεται εκσκαφέας για να γκρεμίσει ένα ντουβάρι. Πάει από πίσω ο φωτορεπόρτερ, εκεί που δεν φαίνεται ο εκσκαφέας και φωτογραφίζει "την ώρα της σεισμικής δόνησης να πέφτει ένα σπίτι". Τέλειο ήταν! Πρωτοσέλιδο! Κλείνει η παρένθεση).

Κάπως έτσι ξεκίνησε η εποποιία των fake news, από μία αίθουσα συσκέψεων ή το γραφείο ενός αρχισυντάκτη. "Γίνεται δεν γίνεται χαμός, εμείς θα δείξουμε χαμό!".

Και φτάσαμε στο δύστυχο ρεπόρτερ της εικόνας που αντιστέκεται με νύχια και με δόντια μην και τον παρασύρει ο τυφώνας "Φλόρενς" ενώ από πίσω δύο κάγκουρες κόβουν αμέριμνοι βόλτα.

Σας θυμίζει κάτι ή κάποιους;

Καλά κάνει και σας τους θυμίζει!

Πολλά από όσα βλέπουμε στα ΜΜΕ είναι fake. Ακόμη κι αν ΔΕΝ είναι fake! 
(Ο Φλόρενς χτύπησε όντως, όχι όμως εκεί που δείχνει η κάμερα).
Αυτή είναι η απόλυτη παράνοια που ζούμε...