ΠΟΣΠΕΡΤ:Η 8 ΜΑΡΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΓΙΟΡΤΗ ΟΥΤΕ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΛΛΑ ΗΜΕΡΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

                                                                    Αγ. Παρασκευή  05/3/2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

Η ΠΟΣΠΕΡΤ, γυναίκες και άντρες, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις,  δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, αληθινή ισότητα και εφαρμοσμένη στην πράξη ισονομία, καλούμε τους συναδέλφους μας και κυρίως τους συνδικαλιστές να συμμετάσχουν στην διαδήλωση της 8 Μάρτη (14.00 Πλ. Κλαυθμώνος). Όλοι οι συνάδελφοι που θα συμμετέχουν καλύπτονται από την δίωρη στάση 13:00 – 15:00 της ΓΣΣΕ.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει επιτέλους και στην Ελλάδα το χαρακτηριστικό της Φεμινιστικής Απεργίας.
Ένα χαρακτηριστικό που ξεκίνησε
το 2016, ως Διεθνής Απεργία των Γυναικών, με πρωτοβουλία φεμινιστικών οργανώσεων από χώρες τις Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής και απλώθηκε γρήγορα ώστε το 2018 να συμμετέχουν επίσημα σαράντα χώρες.

Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι στις 8 Μάρτη του 1857 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενες για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και αμοιβής; Ότι στις 8 Μάρτη του 1917 πάλι οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας, αυτή τη φορά στη Ρωσία, διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, εναντίον του πολέμου, της πείνας και του τσαρικού καθεστώτος και ότι μετά από μία εβδομάδα παραιτήθηκε ο αυτοκράτορας της Ρωσίας Νικόλαος Β; Όχι άδικα λοιπόν αυτή η κινητοποίηση των γυναικών χαρακτηρίστηκε  ως «προάγγελος» της Οκτωβριανής  επανάστασης.

Το 1965, δηλαδή 48 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, το ανώτατο Σοβιέτ καθιέρωσε την 8 Μάρτη ως «μη εργάσιμη ημέρα» και το 1977, δηλαδή 120 χρόνια μετά τη διαδήλωση της Ν. Υόρκης, ο ΟΗΕ αποφάσισε πως αυτή η μέρα πρέπει να «γιορτάζεται» ως «παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας και την ειρήνη».
Σήμερα 162 χρόνια μετά από τον πρώτο ξεσηκωμό των εργατριών της Ν. Υόρκης και 42 χρόνια μετά την δήθεν φιλο - φεμινιστική απόφαση του ΟΗΕ, πολύ λίγα έχουν αλλάξει σε ότι αφορά τα δικαιώματα της γυναίκας, την ισότητα των δύο φύλλων και φυσικά την ειρήνη.

Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο "δείκτης ισότητας των φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2 και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες.
Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μαρία Γκατσούκα: «Οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία των ανέργων και των μακροχρόνια ανέργων, να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια δουλειά, να υποαντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο, να αποκλείονται έμμεσα από τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, να υφίστανται έμφυλη βία και να είναι θύματα καταναγκαστικής πορνείας»

ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ 14:00μμ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ