Η χθεσινή ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ (βλ. εδώ) , ξεκινούσε με το ψήφισμα της πρώτης μαζικής συγκέντρωσης στην Ελλάδα (1893) για την επέτειο της ματωμένης εργατικής πρωτομαγιάς του Σικάγο:
"…Ολοι οι σοσιαλισταί και οι υπό μισθόν πάσχοντες θα συναθροισθώσι να υπογράψωσι ψήφισμα προς τη Βουλή, διά του οποίου θα ζητώσι
α) τας Κυριακάς όλα τα καταστήματα γενικώς να ήναι κλειστά προς ανάπαυσιν των πολιτών
β) τον περιορισμόν των εργάσιμων ωρών εις 8 καθ' εκάστην κατ' ανώτατον όριον και ολιγώτερον διά τας κοπιώδεις και ανθυγιεινάς εργασίας και διά τους παίδας και τας γυναίκας
γ) απονομήν συντάξεως εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των και εις τας οικογενείας των εν τη εργασία φονευομένων…"
(Εφημερίδα «Σοσιαλιστής» Μάιος 1893)
Πέρασαν από τότε 126 χρόνια και η ίδια αριστοκρατία σήμερα, με την κίβδηλη υπόσχεση μιας αόριστης «ανάπτυξης», ευαγγελίζεται την κατάργηση ακόμα και θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων. Για αυτούς π.χ το 8ωρο, η κυριακάτικη απλήρωτη εργασία, η πρόσθετη αμοιβή των επικίνδυνων και ανθυγιεινών εργασιών, η σταθερή δουλειά κλπ είναι «παλιομοδίτικα βαρίδια» που εμποδίζουν την ανάπτυξη της …χώρας.
Ένα χρόνο πρίν, τον Μάιο του 2018, ο Κ.Μητσοτάκης σαν γνήσιος εκφραστής του "κράτους των ...αρίστων" ξεκαθάριζε με κυνική σαφήνεια, ότι όλα αυτά που ήταν ζητούμενα το 1893 (και δυστυχώς εξακολουθούν να είναι) απο την "κατώτερη" τάξη των εργατουπαλλήλων, απο αυτούς δηλαδή που δεν έχουν αποκτήσει είτε "κληρονομικώ" είτε "πολιτικώ δικαίω" την ιδιότητα του "αρίστου", είναι απλώς "ξεπερασμένα".
Για τον Κ. Μητσοτάκη και τους "χορηγούς" του, το οκτάωρο είναι πλέον ξεπερασμένο, η σταθερή εργασία πρέπει να θεωρείται "παρελθόν" και η ανασφάλεια , η ανεργία και η μετατροπή του απλού μη προνομιούχου εργάτη σε ευάλωτο δουλοπάροικο, είναι "κανονικότητα" και βασική προϋπόθεση για την ...ανάπτυξη, δηλαδή για την κερδοφορία των λίγων που γεννήθηκαν ή ...έγιναν "αριστοκράτες":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου