Για να δούμε λίγο τα γεγονότα.
Σήμερα οι πρόσφυγες, που ζουν στη Μόρια, ναι στη Μόρια που είναι η ντροπή της ανθρωπότητας θέλησαν να διαδηλώσουν για τον πολύμηνο εγκλωβισμό τους στο νησί, έξω μέσα στο κρύο, σε άθλιες συνθήκες, ουσιαστικά πεταμένοι δίπλα σε σκουπίδια.
Ποιο ήταν το τελευταίο που τους οδήγησε στο να θέλουν να φωνάξουν την απελπισία τους;
Με τις τελευταίες οδηγίες που δόθηκαν στα γραφεία ασύλου σε όλα τα νησιά, οι
υποθέσεις των μέχρι το Δεκέμβριο του 2019 αφιχθέντων ´παγώνουν´, δεν εξετάζονται και εξετάζονται μόνο όσων ήλθαν από τον Ιανουάριο του 2020.
Άνθρωποι, που για μήνες σέρνονται μέσα στην αθλιότητα πέφτουν σε ένα κενό, παραμένοντας εγκλωβισμένοι (ακόμη και οι ευάλωτοι)και περιμένοντας, άγνωστο για πόσο χρόνο, να εξεταστεί η υπόθεσή τους. Αυτό σε όλα τα νησιά.
Πάμε, λοιπόν, πάλι να το καταλάβουμε.
Να ζεις, χωρίς να ζεις, εγκλωβισμένος, να περιμένεις να υποβάλεις το αίτημα σου στο αρμόδιο γραφείο ασύλου και να μαθαίνεις ότι αυτό αναβάλλεται για αόριστο χρόνο όπου θα συνεχίσεις να προσπαθείς να επιβιώσεις μέσα σε συνθήκες που κανένας, μα κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ζήσει.
Δεν χρειάζονται υποκινητές κ. Υπουργέ για να διαμαρτυρηθούν. Οποιοσδήποτε, αν σκεφθεί στοιχειωδώς λογικά, θα καταλάβει ότι αυτή η κατάσταση οδηγεί σε πόνο, απελπισία και θυμό.
(αναδημ. απο mplokia.gr )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου