Μπροστά και στον εορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς, στις δυο συνεδριάσεις του διασωματειακού των ενώσεων στο χώρο του τύπου και των ΜΜΕ, έγιναν φανερές και πάλι οι δυο γραμμές που αντιπαρατίθενται στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τι κι αν έσκιζαν τα ιμάτιά τους εκπρόσωποι Ενώσεων πως δεν έχουν καμιά σχέση με την πλειοψηφία της ΓΣΣΕ, τι κι αν τους στόλιζαν με διάφορα κοσμητικά επίθετα, στο τέλος στοιχήθηκαν πίσω τους και αποφάσισαν απεργία στις 4 Μάη.
Ακόμα και κάποιοι που λίγο πριν έλεγαν πως έχουν απόφαση των ΔΣ για απεργία στις 6 Μάη.
Πρέπει εδώ να διευκρινίσουμε πως το ζήτημα δεν είναι ημερολογιακό, αλλά αναρωτιόμαστε τι αξία έχει η κήρυξη μιας απεργίας σε επίσημη αργία και ως συνέχεια επαναλαμβανόμενων αργιών;
Προσαρμόστηκαν σε αυτό που βόλευε την κυβέρνηση και τους εκδότες και αποφάσισαν να στείλουν τους εργαζόμενους του πολύπαθου κλάδου να ‘’πιάσουν τον Μάη’’ αντί να γιορτάσουν αγωνιστικά την Εργατική Πρωτομαγιά, όπως της αξίζει.
Και όλα αυτά ενώ εξελίσσεται γενικευμένη επίθεση από την κυβέρνηση της ΝΔ και τους εργοδότες σε όποιο δικαίωμα έχει απομείνει στους εργαζόμενους με πρόσχημα την πανδημία. Όταν στο στόχαστρό τους τώρα βρίσκεται και το 8ωρο, το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση.
Και τι δεν ακούσαμε! Για την εργατική τάξη που συρρικνώνεται και σε λίγο δεν θα υπάρχει, για τα μεροκάματα που με την απεργία θα χαθούν. Τόση ευαισθησία!
Και όλα αυτά από συνδικαλιστές που σε διαφορετικές συγκυρίες ζητούσαν απεργίες τα Σαββατοκύριακα και απεργίες διαρκείας για να μην κάνουν απ’ τη μεριά τους ούτε το ελάχιστο.
Έφτασαν να ζητήσουν και τον λόγο γιατί βιαστήκαμε να πάρουμε απόφαση για απεργία στις 6 Μάη και δεν περιμέναμε τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, που ήταν χαμένοι για πάνω από ένα χρόνο, πότε θα δεήσουν να βρουν χρόνο από τα νταραβέρια τους με την κυβέρνηση και τους βιομήχανους για να ασχοληθούν με την Πρωτομαγιά. Τον Παναγόπουλο και την παρέα του που χαρακτηρίζουν την απεργία ξεπερασμένη μορφή πάλης και γελοία την απεργία στις 26 του περασμένου Νοέμβρη για την προστασία του 8ωρου, γελοία και τα σωματεία που πήραν απόφαση για συμμετοχή σε αυτή και έδωσαν τη μάχη για την επιτυχία της.
Αυτό που δεν ακούσαμε είναι ο λόγος για τον οποίο διαφώνησαν με την απεργία στις 6 Μάη, τη στιγμή που έχουν πάρει απόφαση συμμετοχής σε αυτή εκατοντάδες σωματεία σε όλη τη χώρα, δεκάδες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Ανάμεσά τους το Ε.Κ Αθήνας, το Ε.Κ Λαυρίου και Ανατ. Αττικής, το Ε.Κ Πειραιά αλλά και η ΑΔΕΔΥ.
Το ταξικό εργατικό κίνημα την περσινή Πρωτομαγιά έσπασε στην πράξη τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και έστειλε με την οργάνωση και την πειθαρχία μήνυμα ελπίδας και αγώνα σε όλο τον κόσμο όταν κάποιοι άλλοι λούφαζαν. Το ίδιο θα κάνει και τώρα!
Καλούμε τους εργαζόμενους του κλάδου και τους τίμιους συνδικαλιστές, όλους τους εργαζόμενους, με τη συμμετοχή στην Απεργία στις 6 Μάη και την απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα να τιμήσουμε τους νεκρούς της τάξης μας όπως τους αξίζει, αγωνιστικά, να στείλουμε μήνυμα στην κυβέρνηση και τους εργοδότες, στα τσιράκια τους στο εργατικό κίνημα, πως θα μας βρουν απέναντι ενωμένους και αποφασισμένους να μην περάσει η βαρβαρότητα που ετοιμάζουν.
Είναι πρόκληση 135 χρόνια μετά την απεργία στο Σικάγο για το αιματοβαμμένο 8ωρο, η κυβέρνηση να νομοθετεί το 10ωρο, να θέλει να βάλει τα συνδικάτα στο γύψο και να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου