Για τις προφανείς ενδείξεις κακοδιαχείρισης δημοσίου χρήματος στο πλαίσιο της διαβόητης, πλέον, καμπάνιας των 20 εκατ. ευρώ που φέρει την πολιτική υπογραφή του Στέλιου Πέτσα, έχουν ειπωθεί ήδη πολλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε ελάχιστα (!) από τα λεγόμενα συμβατικά ΜΜΕ.
Σε μια οργανωμένη και θεσμικά προστατευμένη χώρα, οι αποκαλύψεις και οι καταγγελίες θα έπρεπε να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των εισαγγελικών αρχών.
Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη διάσταση σχετικά με την “δίδυμη” (#ΜενουμεΣπιτι και #ΜενουμεΑσφαλεις) εκστρατεία προβολής για την οποία δαπανήθηκε δημόσιο χρήμα.Αφορά την αποτελεσματικότητα της καμπάνιας.
Την επίσημη σκοπιμότητα της, μας την περιέγραψε η κυβέρνηση σε εκείνη την ΚΥΑ των πρώτων ημερών της καραντίνας: να ενημερωθεί η κοινή γνώμη σχετικά με τα μέτρα κοινωνικής προστασίας στην πανδημία. Την άδηλη σκοπιμότητα την αντιληφθήκαμε από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τους ύμνους κάποιων αρθρογράφων και την ιεράρχηση των ειδήσεων στα τηλεοπτικά δελτία και τις ενημερωτικές εκπομπές. Για την αποτελεσματικότητα –που συναρτάται με τα παραπάνω– τι ακριβώς γνωρίζουμε;
Το ότι “μείναμε σπίτι” δεν αποτελεί επιτυχία της πρώτης φάσης της καμπάνιας. Με την γενικη απαγόρευση, τις εικόνες θανάτου από το Μπέργκαμο και άλλα σημεία του πλανήτη, τις αυστηρές οδηγίες Τσιόδρα και Χαρδαλιά, τα τακτικά τηλεοπτικά μηνύματα του πρωθυπουργού, την κινητοποίηση των ειδικών, την δικαιολογημένη (;) καλλιέργεια φόβου, και τα σκληρά πρόστιμα, μάλλον δεν υπήρχε η ανάγκη για μια τόσο μεγάλη δαπάνη δημοσίου χρήματος, πέραν των κοινωνικών σποτ που ούτως ή άλλως υποχρεούνται να μεταδίδουν δωρεάν τα μέσα ενημέρωσης.
Το κατά πόσο “μένουμε ασφαλείς” μένει να κριθεί, ωστόσο, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ελάχιστα από τα μηνύματα που μετέδωσε αυτό το δεύτερο σκέλος της καμπάνιας έγιναν πράξη από τους πολίτες. Ακριβώς το αντίθετο. Ασχέτως των συστάσεων από σποτ και ευφυείς ατάκες δημοφιλών ηθοποιών, διολισθήσαμε γρήγορα από τον εγκλεισμό στην απόλυτη χαλάρωση. Ελάχιστα από τα μέτρα προστασίας τηρήθηκαν και τηρούνται, συχνά, δε, ήταν οι ίδιοι οι κυβερνώντες που απείθαρχοι και επιπόλαιοι –άρα κοινωνικά ανεύθυνοι– έδωσαν το αντίθετο παράδειγμα.
Σε τι ακριβώς πέτυχε η καμπάνια; Έπιασαν τόπο τα χρήματα των φορολογουμένων; Δικαιούμαστε να αμφιβάλλουμε. Όπως και δικαιούμαστε να πιστεύουμε πως υπόθεση αυτή αφορούσε τελικά την άδηλη σκοπιμότητα και όχι τόσο την αποτελεσματικότητα.
Ο κ. Πέτσας κρίνεται και γι’ αυτό. Και ο κ. Σταϊκούρας, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών καλείται να ανοίξει το δημόσιο ταμείο και να πληρώσει, θα όφειλε
να ζητήσει λογαριασμό. Όχι, φυσικά, από τον κάθε Φουρθιώτη, τους κουμπάρους και τις κουμπάρες, τα “φιλαράκια” βουλευτών, τα σάϊτ-φαντάσματα, ή ακόμα και την εταιρεία που έκανε την “διανομή”, αλλά από τους συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο και την επικοινωνιακή ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου που του έστειλαν την “λυπητερή”.
Και επειδή δεν θα το κάνει, επιστρέφουμε στην “ευαισθησία” των αρμοδίων εισαγγελέων…
Υ.Γ Η αξιωματική αντιπολίτευση, επισημαίνοντας τις εξώφθαλμες πολιτικές ευθύνες του φιάσκου της καμπάνιας, ζήτησε την παραίτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Δεν θα έπρεπε, ωστόσο, να ζητήσει και εισαγγελική παρέμβαση;
Σεραφείμ Κοτρώτσος ( αναδημ. απο το www.libre.gr )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου