Αναστολές… καταστροφές ή πως τα αφεντικά των ΜΜΕ έκαναν ξανά την κρίση ευκαιρία

(Το σκίτσο δεν προέρχεται απο την πηγή της παρούσας αναδημοσίευσης)

Η περίοδος της καραντίνας μας έφερε αντιμέτωπους με αρκετά παράδοξα. 
Πέραν των καθημερινών συνηθειών που ξεχάστηκαν και αντικαταστάθηκαν από μία ρουτίνα κατ’ οίκον περιορισμού, υπήρξαν κάποιοι των οποίων οι συνήθειες και πρακτικές έμειναν ανεπηρέαστες και αναλλοίωτες. 

Εάν ήμασταν σε κάποιο τηλεπαιχνίδι θα χρειαζόμασταν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να πατήσουμε το «buzzer» γιατί η απάντηση είναι… ευκολάκι: 

Αυτό που έμεινε αναλλοίωτο ήταν τα αφεντικά και οι ορέξεις τους για περισσότερο κέρδος με κάθε τρόπο και κόστος ή για να είμαστε ακριβείς, με το να επωμιστούν το κόστος κάποιοι άλλοι.

Στην προκειμένη οι εργαζόμενοι, καθώς βρέθηκαν, για άλλη μία φορά, στη μέση μιας καλά οργανωμένης προσπάθειας αφεντικών και κράτους, όπου τα μεν πρώτα έκοβαν και το δε δεύτερο έραβε. 

«Επιδότηση εργασίας» ονόμασαν το περιβόητο 800αρι που έγινε τίτλος σε σάιτ και εφημερίδες και κάθε ένας και καθεμιά έμαθε τι είναι αναστολή εργασίας. Το περιβόητο made in Greece μοντέλο «αντιμετώπισης της κρίσης που επέβαλε η επέλαση του Sars-Cov-2» ενορχηστρώθηκε στα κυβερνητικά γραφεία εδραιώνοντας στην ουσία μία μορφή κρατικού παρεμβατισμού επιδοματικού χαρακτήρα, που ξαφνικά ήταν καλοδεχούμενος από τα ορκισμένα στον αντικρατισμό, κρατικοδίαιτα ΜΜΕ και με κλείσιμο του ματιού στην μαύρη και αδήλωτη εργασία. Η οποία εδώ και δύο μήνες επεκτείνεται με τον πλέον εξόφθαλμο τρόπο. 

Παράδοξο Νο1: Ηλεκτρονικός Τύπος 

Όσοι και όσες ενημερώνονταν καθημερινά από ηλεκτρονικά και παραδοσιακά ΜΜΕ θα παρατήρησαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων συνέχιζαν κανονικά την λειτουργία τους. Με την επιβαλλόμενη καραντίνα οι άνθρωποι «ζούσαν» εν πολλοίς μέσα από οθόνες υπολογιστών, κινητών και τηλεοράσεων. Έτσι τα νούμερα που «χτύπησαν» τα sites, ειδικά τις πρώτες μέρες της πανδημίας έσπασαν κάθε ρεκόρ. Ήταν συγκρίσιμα μόνο με περιόδους έντονων κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων (εκλογές, απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις). 
 Ακόμη και για τους μη παρατηρητικούς χρήστες ήταν εμφανές ότι η ροή των ειδήσεων δεν είχε καμία διαφορά από εκείνη της προ-κορονοϊού κανονικότητας. Πυκνή ροή 2, 3 και 4 λεπτών στα περισσότερα σάιτ, ενώ οι εκπομπές στην τηλεόραση πραγματοποιούνταν κανονικά, απλά οι δημοσιογράφοι είχαν περάσει στο εκ περιτροπής μοντέλο της εξ αποστάσεως εργασίας. 
 Η εικόνα αυτή λοιπόν δεν μπορούσε να προϊδεάσει κάποιον για το γεγονός ότι τα περισσότερα ΜΜΕ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έθεσαν το προσωπικό, ή μέρος του προσωπικού τους, σε αναστολή εργασίας, ενώ εκείνοι συνέχιζαν να δουλεύουν κανονικά. Απλά από τα σπίτια τους. 

Έτσι λοιπόν οι ιστοσελίδες δέχτηκαν το δώρο του κράτους να πληρώνει εκείνο τον μισθό (για 45 ημέρες για να μην ξεχνιόμαστε) τον υπαλλήλων τους και εκείνοι να εργάζονται κανονικά στις ίδιες, ή και περισσότερο, εντατικές συνθήκες. Μάλιστα κάποιοι «τυχεροί» πήραν υπόσχεση για καταβολή του ποσού που έμενε για να συμπληρωθεί ο μισθός τους από τα 800 ευρώ, σε μαύρα ή με τη μορφή μπόνους. 
Και αφού κιόλας τα ίδια μέσα ενημέρωσης είχαν δεχθεί το δωράκι της κυβέρνησης μέσω της διαφημιστικής καμπάνιας για το «Μένουμε Σπίτι». 
Σύμφωνα με πληροφορίες στο newsit.gr του γνωστού και μη εξαιρετέου Ευαγγελάτου οι περισσότεροι εργαζόμενοι ήταν υπό καθεστώς αναστολής λειτουργίας εκτός από ελάχιστους «μπλοκάκηδες».
Παρόμοια η κατάσταση και στον όμιλο του «Πρώτου Θέματος» όπως και σε εκείνον της «24 Media». Για τον όμιλο του Μάρη μάλιστα υπήρξε και το λουκέτο, εν μέσω καραντίνας, του αθλητικού ραδιοφωνικού σταθμού «Sport24 Radio 103,3» αλλά και του «Legend 88,6». 
 Στην ίδια τακτική της αναστολής εργασίας αλλά οι εργαζόμενοι να κάνουν κανονικά την δουλειά τους προχώρησαν και ο όμιλος DPG Media («newsbomb.gr», «cnn.gr» κα.) καθώς και το newpost.gr. Τέλος και στον όμιλο Μαρινάκη εργαζόμενοι από τα «Νέα» και το «Βήμα» βγήκαν σε αναστολή. 

Παράδοξο Νο2: Εκβιασμοί, καραντίνα και έντυπος Τύπος 

Τα αφεντικά είδαν ότι μπορούσαν εύκολα και ανέξοδα να κάνουν την «κρίση – ευκαιρία» και έτσι επιδόθηκαν σε μία σειρά από αυθαιρεσίες. Όλα στο όνομα της έκτακτης συνθήκης του κορονοϊού. 

 Έτσι, στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA η διοίκηση αποφάσισε να μειώσει τον αριθμό των τεχνικών στα συνεργεία ρεπορτάζ, από δύο σε έναν, ενώ έβγαλε σε αναστολή σύμβασης εργασίας 8 τεχνικούς του σταθμού.
 Η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στη στάση εργασίας της Μ. Τρίτης που αποφάσισε η ΕΤΙΤΑ, ανάγκασε τη διοίκηση του σταθμού να επιστρατεύσει προϊσταμένους και εργαζόμενους στην εταιρεία παραγωγής Green Pixel (ιδίων συμφερόντων) προκειμένου να βγει το δελτίο ειδήσεων... Η διοίκηση επιπλέον έστειλε ένα email στους εργαζόμενους με απειλές για να μην συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. «Η εταιρεία αναμένει από κάθε εργαζόμενο να επιδείξει υπεύθυνη στάση, κρίνοντας αν θα πρέπει να
συμμετέχει σε μία στάση εργασίας, η οποία γνωρίζει εκ των προτέρων ότι είναι παράνομη και συνακόλουθα η συμμετοχή του σε αυτήν επιφέρει και τις σχετικές νόμιμες συνέπειες», αναφερόταν στο email.
Το ίδιο διάστημα ο εργοδότης Φιλιππόπουλος δήλωσε σε όσους δούλευαν για τα περιοδικά Celebrity και Mirror να εργαστούν κανονικά από το γραφείο - παρά την καραντίνα - για να βγάλουν τα τεύχη, αλλιώς «όποιος δεν συμμορφωθεί θα απολυθεί». Σύμφωνα με πληροφορίες της συνέλευσής μας, ακουγόταν καιρό ότι ο εργοδότης θέλει να κλείσει αυτά τα δύο περιοδικά και τώρα «έκανε την κρίση ευκαιρία». 
 Όπως, επίσης, ενημερωθήκαμε, απολύθηκε εργαζόμενη από το εμπορικό τμήμα του thetoc.gr με πρόσχημα το χάος της αγοράς λόγω κορονοϊού. 

 Από το πανηγύρι της αναστολής δεν έλειψαν ούτε τα ΜΜΕ που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστερά» και «φιλεργατικά». Η αρχή που έγινε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» όπου μπήκαν σε αναστολή περίπου τα 2/3 των εργαζομένων, αν και με τη σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου των εργαζόμενων - συνεταιριστών, λειτούργησε ως παράδειγμα προς μίμηση για τα υπόλοιπα. 
Στην εφημερίδα «Αυγή» μπήκαν σε αναστολή οι 46 από τους 71 εργαζόμενους, ενώ το ίδιο συνέβη και στο «Κόκκινο 105,5». Στην εφημερίδα «Documento» μπήκαν σε αναστολή συμβάσεων περίπου 20 εργαζόμενοι από τις αρχές Μαΐου οι οποίοι θα επιστρέψουν στην εργασία τους στο τέλος του μήνα. Δεν προηγήθηκε καμία επίσημη ενημέρωση από τον εκδότη Κώστα Βαξεβάνη. 
 Και όλα αυτά μόλις 24 ώρες αφότου οι βουλευτές της κυβερνώσας Αριστεράς κατήγγειλαν την πρακτική αυτή από το βήμα της Βουλής. 
Παρά το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα ΜΜΕ καταγγέλλουν διαρκώς τις κυβερνητικές πρακτικές και πραγματοποιούν εκτενή ρεπορτάζ για την εργοδοτική ασυδοσία σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους, ήταν από τα πρώτα που έτρεξαν να εφαρμόσουν τα κυβερνητικά μέτρα μέσα στα ίδια τους τα μαγαζιά. Με τα γνωστά πλέον αφηγήματα ότι «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους», «λειτουργούμε σαν μια οικογένεια» και «πρέπει να μείνουμε ζωντανοί» μετέθεσαν στους εργαζόμενους το βάρος της ευθύνης όπως ακριβώς έκανε και η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. 
 Και στον Όμιλο του Αλαφούζου, υπερασπιστή της τάξης και της νομιμότητας, η πρακτική της παράνομης εργασίας από το σπίτι κατά τη διάρκεια αναστολής εφαρμόστηκε σε δεκάδες εργαζόμενους.
Δημοσιογράφοι στα περιοδικά και τις ειδικές εκδόσεις, διοικητικοί υπάλληλοι και άλλοι αναγκάστηκαν να μπουν σε αναστολή και ταυτόχρονα να εργάζονται από το σπίτι. Κανένα έντυπο δε σταμάτησε την κυκλοφορία του και σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι υπέγραφαν κανονικά τα κείμενά τους, έντυπα και ηλεκτρονικά, παρ’ όλο που βρίσκονταν σε αναστολή. 
Μετά το 800αρι η εταιρεία επικαλέστηκε προβλήματα ρευστότητας και καθυστέρησε να δώσει τα έξτρα σε όσους αμείβονται με πάνω από 800 ευρώ. Το ντόμινο των καθυστερήσεων επηρεάζει και τις πληρωμές για τον Μάιο, προκειμένου να φαίνονται όλα νομότυπα και να μην καταλάβει κανείς ότι οι εργαζόμενοι δούλευαν παράνομα σε όλη τη διάρκεια της αναστολής (τα ονόματα στα sites και τα περίπτερα δεν έπεσαν στην αντίληψη των ελεγκτικών μηχανισμών αλλά ούτε και των σωματείων). 
Είναι απορίας άξιο πώς όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λειτούργησαν με κανονική ύλη και εκτενή ρεπορτάζ όλο αυτόν τον καιρό, ενώ ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων τους είχαν μπει σε καθεστώς αναστολής. 

 Τα κληροδοτήματα: Τηλε-εργασία και επιδοτούμενα από το κράτος ευέλικτα ωράρια 

Ας δούμε λοιπόν τι μας κληροδοτούν κυβέρνηση και αφεντικά με αφορμή την πανδημία. Τι δηλαδή θα έχουμε να αντιπαλέψουμε στο άμεσο επόμενο διάστημα. 

• Τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να λειτουργούν κατά παρέκκλιση τις Κυριακές και τις αργίες. 
• Τη δυνατότητα οι επιχειρήσεις να μπορούν να ορίζουν κατά το δοκούν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων, σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες τους. 
• Τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επιβάλλουν επιπλέον υπερωριακή εργασία στους εργαζόμενους, που έχουν εξαντλήσει τα ανώτατα όρια υπερωριακής τους απασχόλησης, χωρίς σχετική απόφαση έγκρισης του Υπουργού Εργασίας. 
• Τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επιβάλλουν στους εργαζόμενους το καθεστώς της τηλε-εργασίας, χωρίς την συναίνεση τους. 
•  Τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να μπορούν να αποφασίζουν μονομερώς την μεταφορά προσωπικού από μια επιχείρηση του ομίλου σε μια άλλη. 
• Τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να θέσουν σε εκ περιτροπής απασχόληση τουλάχιστον το 50% του προσωπικού τους, το λιγότερο για δύο εβδομάδες το μήνα με την ανάλογη μείωση των αποδοχών. 

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο μπήκε για τα καλά στο λεξιλόγιο αφεντικών και εργαζομένων ο όρος τηλε-εργασία ή εξ αποστάσεως εργασία ή για να είμαστε ακριβείς πώς ο προσωπικός σου χώρος μετατρέπεται σε εργασιακός χωρίς να υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ γραφείου και σπιτιού. 

 Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η καραντίνα βόλεψε τα αφεντικά καθώς αποδείχθηκε ότι αν ο εργαζόμενος έχει έναν υπολογιστή και ίντερνετ «βγαίνει η δουλίτσα». Και μάλιστα με μειωμένα λειτουργικά κόστη για τους εργοδότες. 

 Πώς βιώσαμε και βιώνουμε εμείς όμως αυτήν την συνθήκη;

 Σαν μία καθημερινή και συνεχή παραβίαση όποιων ορίων είχαν τεθεί για το πού ξεκινά και πού σταματά η εργασιακή σχέση με αρχισυντάκτες και διευθυντές. Απαιτήσεις για δουλειά εκτός ωραρίου, τηλεφωνήματα όλο το 24ωρο καθώς και επιπλέον εργασία σε μέρες όπως η Πρωτομαγιά (που έγινε εργάσιμη ακόμα και σε μαγαζιά που μέχρι πρότινος δεν ήταν) αποτέλεσαν και αποτελούν τη «νέα κανονικότητα» που μας φόρεσαν. 

Όλα αυτά διαμορφώνουν μια νέα, υβριδική, εργασιακή συνθήκη, μόνιμης επισφαλούς εργασίας την οποία κράτος και αφεντικά εξωραΐζουν βαφτίζοντας ευελιξία. 

 Συν-Εργασία για το καλό των αφεντικών 

 Φυσικά και η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την εφαρμογή των πιο σκοτεινών τους σχεδίων για ακόμα πιο αντεργατικά μέτρα. 
Δεν είναι τυχαίο που τα ΜΜΕ πλημμύρισαν με διαρροές για το kurzarbeit α λα ελληνικά. 

Πρόκειται για μια επισφαλή μορφή εργασίας κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μεγάλων πολυεθνικών οι οποίες μπορούν να επιβάλλουν μερική περιστολή εργασίας (μείωση ωρών και ημερών εργασίας) με την ανάλογη μείωση μισθών η οποία εν μέρει καλύπτεται από το κράτος σε ποσοστό έως 60%.

Το πρόγραμμα έχει το πομπώδες όνομα Συν-Εργασία, επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα εφαρμοστεί από 1η Ιουνίου μέχρι τον Σεπτέμβρη με δυνατότητα παράτασης. 

Σύμφωνα με αυτό, ένας εργαζόμενος που λαμβάνει μισθό 800 ευρώ μπορεί να δει τα ωράρια και την αμοιβή του να πέφτει στο μισό και να περιμένει το κράτος να του επιδότησει το 60% της χασούρας για να φτάσει με το ζόρι λίγο πάνω από τα 600 ευρώ. 

 Το μέτρο εφαρμόζεται εδώ και κάποια χρόνια στη Γερμανία με κράτος, αφεντικά αλλά και μερικά πολύ πρόθυμα ΜΜΕ να το εμφανίζουν εν χορώ, ως ένα εξαιρετικό μέτρο διάσωσης θέσεων εργασίας.

 Να επισημάνουμε πως στην Γερμανία, αλλά και αλλού, το μέτρο αυτό δεν περιορίζεται μόνο σε περιόδους κρίσης και πως η πιο συχνή του χρήση γίνεται από τεράστιους ομίλους, όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, κ.α.

Είπαμε ότι η αναστολή έκλεινε το μάτι στη μαύρη και αδήλωτη εργασία; 

Πόσο πιθανό είναι να κληθούμε να δουλέψουμε με πλήρες ωράριο, ενώ θα δηλωνόμαστε με τις μισές ώρες, θα παίρνουμε μειωμένο μισθό και το κράτος θα επιδοτεί μέρος αυτού; 

Στην α λα ελληνικά έκδοση του, η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να το εφαρμόσει σε όλο το φάσμα της εργασίας από τον δημόσιο έως τον ιδιωτικό τομέα, σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις εκμεταλλευόμενη το νεοσυσταθέν πρόγραμμα «Sure» της Ευρωπαϊκής Ένωσης που για ακόμα μια φορά, είδε αντεργατικό φως στο τούνελ της κρίσης και έτρεξε. 

Το αντεργατικό ξεσάλωμα στα ΜΜΕ και οι αντιστάσεις 

Φυσικά από τον χορό της εργασιακής μαυρίλας δεν θα μπορούσε να λείπουν οι πάντοτε μπροστάρηδες σε τέτοια αντεργατικά πάρτυ, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. 

Εξάλλου ο κλάδος μας έχει δώσει τα φώτα του πρώτος και καλύτερος μέσα στην οικονομική κρίση σε άλλους κλάδους για το πως καταπατείται κάθε εργασιακό δικαίωμα, δεν θα το κάνει μέσα στην υγειονομική κρίση; 

 Έτσι λοιπόν είδαμε ιδιοκτήτες να βάζουν λουκέτα, είδαμε καταστρατήγηση κάθε έννοιας ωραρίου, είδαμε αναστολή εργασίας να σημαίνει ακόμα πιο εντατική εργασία και το συντεχνιακό και εργοδοτικό σωματείο της ΕΣΗΕΑ να μην μπορεί εδώ και 2 μήνες να αρθρώσει μισή κουβέντα για το πριν, το τώρα και το μετά. 
Ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουν κράτος και αφεντικά, έχουμε μια πολύ καλή ιδέα για το τι έχουν κάνει αλλά έχουμε «διαβάσει» με επιτυχία και το τι σχεδιάζουν να κάνουν. Η στρατηγική και οι κινήσεις προβλέψιμες και αναμενόμενες. Μπορεί ενίοτε να ξαφνιάζει η ένταση και ο χρονισμός (timing) που εκδηλώνονται αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για αδράνεια. 

Σε ότι αφορά τον κλάδο μας, όλα τα δύσκολα είναι μπροστά.

Η τηλε-εργασία μπορεί εύκολα να γίνει ένα επισφαλές καθεστώς για την πλειοψηφία των συναδέλφων στον κλάδο. Η παρακολούθηση της εξ αποστάσεως εργασίας μας είναι στο μενού των αφεντικών, καθώς φυσικά και η μείωση μισθών η οποία είναι ένας διαρκής και διακαής πόθος τους. Η ενδοομιλική μετακίνηση εργαζομένων ισχύει ήδη για τις εταιρείες ΜΜΕ εδώ και χρόνια, ενώ με την τηλε-εργασία διευκολύνεται η εντατικοποίηση και η λαστιχοποίηση (sic) των εργαζομένων. 
 Δεν είχαμε και δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την ανίερη σύμπραξη αφεντικών, κράτους και των προθύμων «συναδέλφων» μας που ζητούν να «βάλουμε πλάτη στα μαγαζιά μας που πλήττονται». Εκείνοι θα πρέπει να περιμένουν ότι σίγουρα δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας στωικά τη νέα λαίλαπα. 

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών στα ΜΜΕ

(αναδημ. απο το katalipsiesiea.blogspot.com )