 |
| Ο Λεωνίδας Κύρκος (αριστερά) και ο Μανώλης Γλέζος με χειροπέδες στο Στρατοδικείο. |
Το 1958, ο Γλέζος μαζί με μερικούς άλλους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται στο σπίτι της αδερφής του με τη κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της ΕΣΣΔ.
Κατά σύμπτωση, λίγο πριν το προσδιορισμό της δίκης του Γλέζου και των συγκατηγορούμενων του, ξεσπά αντιδικία ανάμεσα στις δικαστικές και αστυνομικές αρχές γύρω από τη φυγάδευση του Γερμανού εγκληματία πολέμου Γκούντερ Κόλβες.
Πιστεύοντας ότι με βάση το τότε νομοσχέδιο που μόλις είχε ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, μπορούσε να
μετακινείται ανενόχλητος στην Ελληνική Επικράτεια συμμετείχε στο ράλι Ακρόπολη.
Με τη λήξη του ράλι, κατέβηκε στο λιμάνι του Πειραιά για να επιβιβαστεί στο πλοίο για την Ιταλία. Εκεί συλλαμβάνεται από αστυνομικά όργανα, αλλά λίγες ώρες αργότερα αφήνεται ελεύθερος, παρ’ολο που δεν υπήρχε δήλωση της δυτικογερμανικής κυβέρνησης για τους εγκληματίες πολέμου, που να αναφέρεται στο Κόλβες. Άμεση συνέπεια ήταν το ξέσπασμα ενός σκανδάλου με άμεσες συνέπειες στη δίκη του Γλέζου.
Η ένταση ανάμεσα στην Αριστερά και τη Κυβέρνηση Καραμανλή ενισχύεται αν και η Κυβέρνηση έχει αναλάβει την ευθυνη διαφυγής του Κόλβες. Πιο συγκεκριμένα η Αριστερά κατηγορεί τη Κυβέρνηση για προπηλακισμό και βάναυσο παραγκωνισμό της Ελληνικής Δικαιοσύνης και για την ακρίβεια αναφέρει τα εξής: Στη μια περίπτωση, η τακτική δικαιοσύνη παραμερίζεται για να δικαστεί ο Γλέζος από Στρατοδικείο, στην άλλη το Γραφείο Εγκληματιών αγνοείται και παραμερίζεται για να φυγαδευτεί ένας εγκληματίας πολέμου.
Διεθνής κινητοποίηση για το Γλέζο.
Παράλληλα με το θέμα της αντιδικίας στο εσωτερικό έχει ξεσπάσει και αντιδικία με τη Σοβιετική Ένωση και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να αυξάνει, με το προσδιορισμό της δίκης.
Από τα τέλη Απριλίου αρχίζουν να φτάνουν στην Αθήνα αντιπρόσωποι διεθνών οργανώσεων, οι οποίοι είτε ερευνούν το θέμα είτε προβαίνουν σε αιτήματα για της υπόθεσης σε τακτικά δικαστήρια.
Στις αρχές Μαΐου, ανακοινώθηκε η ίδρυση Διεθνούς Επιτροπής για την υπεράσπιση του Γλέζου και των συνεργατών του, με έδρα το Παρίσι. Πρόεδρος είναι ο παλαιός Γάλλος πολιτικός Πωλ Μπονκούρ. Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη ήταν και ο Γάλλος Ζαν Πολ Σατρ ( σημ. blog: ο γνωστός φιλόσοφος που 9 χρόνια μετά ήταν ο συνιδρυτής της εφημερίδας "Liberation" αυτή που κατά τον κ. Μπάμπη έχει δημοσιογράφους που όταν έγραφαν για την Ελλάδα ...εισέπνεαν πρώτα "χασισοκαπνούς" στο Μ. Μαξίμου )
Όπως παρατηρούμε ότι η υπόθεση έχει πάρει διεθνείς προεκτάσεις. Μελετώντας τα γεγονότα της περιόδου εκείνης παρατηρούμε ένα είδος κινητοποίησης η οποία προέρχεται τόσο από τα κομουνιστικά κόμματα, τα οποία αποτελούσαν το κύριο μοχλό κινητοποίησης, όσο και από τα αντίθετα πολιτικά της ρεύματα όπως οι φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, συντηρητικοί και ριζοσπάστες. Μέσα από το είδος της κινητοποίησης όλες αυτές οι πολιτικές ομάδες συνεργάστηκαν πιστεύοντας ότι οι πολιτικοί διωγμοί και τα στρατοδικεία υπονομεύουν τη δημοκρατία. Όσο προχωρούσε ο καιρός της ενάρξεως της δίκης – 9 Ιουλίου 1959 – τόσο πιο πολύ εντεινόταν οι κινητοποιήσεις και οι πιέσεις από το εξωτερικό.
Δίκη Γλέζου και στελεχών ΚΚΕ στο Στρατοδικείο
Η δίκη του Γλέζου και άλλων στελεχών του ΚΚΕ αρχίζει στις 9 Ιουλίου 1959, στο Τακτικό Στρατοδικείο Αθηνών.
Στο μεταξύ, όλα τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως έχουν ταχθεί εναντίον της παραπομπής πολιτικών υποθέσεων στα στρατοδικεία. Παράλληλα στην Αθήνα αφικνούνται ξένοι νομικοί, εκπρόσωποι οργανώσεων και δημοσιογράφοι.
Σύμφωνα με το βούλευμα, οι πέντε από τους παρόντες κατηγορούμενους και πιο συγκεκριμένα οι : Τρικαλινός, Βουτσάς, Ευθημιάδης, Συγγελάκης και Καρκαγιάνης παραπέμπονται «δια προσφοράν εις κατασκοπείαν», σύμφωνα με το Α.Ν. 375/1936 άρθρο 9ο. Οι υπόλοιποι ανάμεσα στους οποίους και ο Γλέζος για παροχή βοήθειας στους προσφερθέντες σύμφωνα με το άρθρο 10 παράγραφος 1 του ιδίου Νόμου.
Τα αστυνομικά μέτρα που έχουν παρθεί από τη πρώτη μέρα είναι ιδιαιτέρως εμφανή γύρω από το δικαστήριο, το παλαιό κτήριο του Στρατοδικείου επί της οδού Ακαδημίας. Οι κατηγορούμενοι καταφθάνουν στο στρατιωτικό δικαστήριο με περασμένες τις χειροπέδες στα χέρια τους και ορισμένοι χειροκροτούν με αποτέλεσμα την άμεση σύλληψη τους.
Οι συνήγοροι υπερασπίσεως υποβάλλουν από τη πρώτη στιγμή ενστάσεις αναρμοδιότητας του δικαστηρίου με το δικαιολογητικό ότι ο νόμος Α.Ν. 375 έχει καταργηθεί και ότι το κατηγορητήριο είναι αόριστο, αλλά το δικαστήριο τις απορρίπτει.
Η διάρκεια της δίκης είναι 14 ημέρες.
Μέσα στο δικαστήριο παρευρίσκοντο μόνο δημοσιογράφοι , μάρτυρες κατηγορίας, συγγενείς, συνήγοροι και τα αστυνομικά όργανα. Οι μάρτυρες κατηγορίας είναι ανώτατα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας των οποίων η κύρια ενασχόληση τους είναι η μελέτη της ιστορικής εξέλιξης και των σκοπών του ΚΚΕ, υπό το πρίσμα της Δεξιάς.
Ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας αστυνόμος Παπασπυρόπουλος καταθέτει , ότι είδε ο ίδιος τον Κολιγιάννη να μπαίνει στο σπίτι της αδερφής του Γλέζου.
Από τη παραμονή της δίκης σημειώνεται η πρώτη παρέμβαση της Σοβιετικής Ενώσεως. Ο πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ στρατάρχης Βοροσίλωφ με μήνυμα του στο βασιλιά Παύλο εκφράζει την ανησυχία του για τη τύχη του Γλέζου.
Ο υφυπουργός Εξωτερικών Σκεφέρης σε συνάντηση του με το Σοβιετικό Πρεσβευτή δηλώνει ότι ο βασιλιάς δε μπορεί να επέμβει και τούτο διότι το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Ελλάδος απαγορεύει την ανάμειξη του στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Παράλληλα την ίδια ημέρα ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δηλώνει την έκπληξη του για την κινητοποίηση του Κομμουνισμού για την εν λόγω δίκη κατασκοπίας και καθώς επίσης ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, αμερόληπτη και δε δέχεται καμία εξωτερική επέμβαση.
Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι αναιρούν τις ομολογίες τους και υπερασπίζονται τη πολιτική του ΚΚΕ και ο Μανόλης Γλέζος υπερασπίζει ότι η κατηγορία εναντίον του είναι συκοφαντική και σκοπός της είναι να πληγεί η ΕΔΑ και το δημοσιογραφικό της όργανο η Αυγή.
Στην αγόρευση του ο Βασιλικός Επίτροπος καταφέρθηκε κατά των κομμουνιστικών καθεστώτων, του διεθνούς κομουνισμού καθώς επίσης και του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ και ΚΚΕ. Στην αναφορά του στο πρόσωπο του Γλέζου, ζητά να μη καταδικαστεί για την υπόθεση της κατασκοπείας αλλά διότι γνώριζε και δε ανέφερε.
Οι ποινές
Στις 22 Ιουλίου το Στρατοδικείο ανακοινώνει την απόφαση του για τις ποινές των κατηγορουμένων. Συγκεκριμένα:
* Ο Βουτσάς και ο Τρικαλινός σε ισόβια δεσμά για κατασκοπεία
* Ο Συγγελάκης και ο Καρκαγιάννης σε 11 χρόνια κάθειρξη και 5 χρόνια εκτόπιση
* Ο Ραγουζαρίδης και ο Μανόλης Γλέζος σε 5 χρόνια φυλάκιση, 4 χρόνια εκτόπιση και 8 χρόνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
* Οι υπόλοιποι 9 απαλλάσσονται των κατηγοριών.
Η απελευθέρωσή του ήταν στις 15 Δεκεμβρίου 1962 ως αποτέλεσμα της δημόσιας κατακραυγής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Σοβιετική Ταχυδρομική Υπηρεσία εξέδωσε το Δεκέμβριο του 1959 την αναμνηστική σειρά με ένα μόνο γραμματόσημο με τη φιγούρα του Μανόλη Γλέζου.
Ως αντίδραση της συγκεκριμένης έκδοσης , η Ελληνική Κυβέρνηση εξέδωσε σειρά δύο γραμματοσήμων με τη φιγούρα του Ιμρε Νάγκυ. Και οι δύο χώρες απέσυραν τις δύο σειρές αμέσως.
(απόσπασμα απο σχετικό άρθρο στο ptheo.blogspot.com)
ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΙΚΗ .. Η ΣΥΛΛΗΨΗ!
Ο Κ Καραμανλής αναθέτει στον υφυπουργό Εσωτερικών Ε. Καλατζή την κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αντιμετώπιση της ΔΕ, της ΕΔΑ αλλά και του Κέντρου, ο υφυπουργός λέει για την ΕΔΑ ότι είναι «…ο δούρειος ίππος του κομμουνισμού…», για τον Η Τσιριμώκο λέει: «….υπηρετεί αντεθνικούς και αντιδημοκρατικούς σκοπούς του κομμουνισμού κατά την κατοχή…», ο Τσιριμώκος στις 10/9/1958 απαντά στον Καλατζή ότι είναι «ο δούρειος όνος του φασισμού».
Πρόεδρος της βουλής Τάκης Ροδόπουλος σε περιοδεία του στην Θεσσαλία αναγγέλλει ότι η κυβέρνηση σκέπτεται να μετακινήσει ορεινούς πληθυσμούς στον κάμπο, διότι παρουσιάστηκαν πολλοί ψηφοφόροι της ΕΔΑ, φυσικά οι εφημερίδες γράφουν και ξαναγράφουν για την μετακίνηση των ορεινών πληθυσμών.
Πρόεδρος της βουλής Τάκης Ροδόπουλος σε περιοδεία του στην Θεσσαλία αναγγέλλει ότι η κυβέρνηση σκέπτεται να μετακινήσει ορεινούς πληθυσμούς στον κάμπο, διότι παρουσιάστηκαν πολλοί ψηφοφόροι της ΕΔΑ, φυσικά οι εφημερίδες γράφουν και ξαναγράφουν για την μετακίνηση των ορεινών πληθυσμών.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Με τον Μ. Γλέζο στο στρατοδικείο -1949.
Το Νοέμβρη του 1958 ιδρύεται η «Διεύθυνσης Εθνικής Ασφαλείας» (ΓΔΕΑ) που υπάγεται στο Υπ Εσωτερικών. Την ίδια εποχή γίνεται απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή της αριστεράς Βάσω Θανασέκου στο χωριό Ρεγγίνα της Φθιώτιδας.
Το τι κλίμα επικρατεί δείχνουν οι εκτοπίσεις που έγιναν:
1953-1958 εκτοπίσεις 81 άτομα
Α εξ 1958 εκτοπίσεις 175 άτομα.
Από τον Δεκέμβριο του 1958 ο Ε. Καλατζής ρίχνει στην βουλή την θεωρία του «Όστρακου» είπε: «Η ΕΔΑ χρησιμεύει ως όστρακον εντός του οποίου εργάζεται το ΚΚΕ, το κράτος οφείλει να αναζητήσει το ΚΚΕ εις το καταφύγιόν του και να το εξουδετερώσει». Και ενώ αναπτύσσει τις θεωρίες του περί οστράκου συλλαμβάνεται ο Μανώλης Γλέζος που την εποχή αυτή είναι και διευθυντής της Αυγής.
Το τι κλίμα επικρατεί δείχνουν οι εκτοπίσεις που έγιναν:
1953-1958 εκτοπίσεις 81 άτομα
Α εξ 1958 εκτοπίσεις 175 άτομα.
Από τον Δεκέμβριο του 1958 ο Ε. Καλατζής ρίχνει στην βουλή την θεωρία του «Όστρακου» είπε: «Η ΕΔΑ χρησιμεύει ως όστρακον εντός του οποίου εργάζεται το ΚΚΕ, το κράτος οφείλει να αναζητήσει το ΚΚΕ εις το καταφύγιόν του και να το εξουδετερώσει». Και ενώ αναπτύσσει τις θεωρίες του περί οστράκου συλλαμβάνεται ο Μανώλης Γλέζος που την εποχή αυτή είναι και διευθυντής της Αυγής.
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ
Η σύλληψη έγινε το απόγευμα της 5/12/1958 από την Γενική Ασφάλεια Αθηνών, την στιγμή που βγαίνει από τα γραφεία της ΕΔΑ (οδό Ακαδημίας στην πλατεία Κάνιγγος).
Έτσι το βράδυ εκτός διαδικασίας παίρνει τον λόγο ο Ι Πασαλίδης και με την ποντιακή του προφορά λέει:
«Κύριε πρόεδρε ….. σήμερα μαθαίνουμε ότι συνελήφθη και ο Μ Γλέζος , ο ήρως που είχε την τόλμην επί χιτλερικής κατοχής να κατεβάσει την σημαία του αγκυλωτού σταυρού από την Ακρόπολη… μια μερίς του κυβερνητικού τύπου,….. έθεσε με κραυγαλέα πολύστηλα, σε κυκλοφορία φήμες ότι συζητείται μέσα στην ΕΔΑ να ανέβουν στο βουνό…..».
Μετά την ομιλία του Ι Πασαλίδη ανεβαίνει στο βήμα ο Ε Καλατζής που λέει:
"Φέρω εις γνώσιν της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι πράγματι σήμερον συνελήφθη ο Ε Γλέζος διευθυντής της Αυγής και μέλος της διοικούσης επιτροπής της ΕΔΑ, διότι από στοιχεία προκύπτει ότι ο εδώ ευρισκόμενος αρχηγός του κατασκοπευτικού κλιμακίου του εν παρανομία τελούντος ΚΚΕ και διακεκριμένον μέλος του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ Κώστας Κολιγιάννης ή Αρβανίτης ήρθεν εις επαφήν μετά του Ε Γλέζου".
Απαντά ο Ι Παρτσαλίδης ότι δεν είναι αλήθεια αυτό και ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Μακρής λέει: «…τα αποσκοπούντα εις την διαφύλαξιν της ασφαλείας μέτρα, υφίστανται από δεκαετηρίδων, είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένα»
«Κύριε πρόεδρε ….. σήμερα μαθαίνουμε ότι συνελήφθη και ο Μ Γλέζος , ο ήρως που είχε την τόλμην επί χιτλερικής κατοχής να κατεβάσει την σημαία του αγκυλωτού σταυρού από την Ακρόπολη… μια μερίς του κυβερνητικού τύπου,….. έθεσε με κραυγαλέα πολύστηλα, σε κυκλοφορία φήμες ότι συζητείται μέσα στην ΕΔΑ να ανέβουν στο βουνό…..».
Μετά την ομιλία του Ι Πασαλίδη ανεβαίνει στο βήμα ο Ε Καλατζής που λέει:
"Φέρω εις γνώσιν της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι πράγματι σήμερον συνελήφθη ο Ε Γλέζος διευθυντής της Αυγής και μέλος της διοικούσης επιτροπής της ΕΔΑ, διότι από στοιχεία προκύπτει ότι ο εδώ ευρισκόμενος αρχηγός του κατασκοπευτικού κλιμακίου του εν παρανομία τελούντος ΚΚΕ και διακεκριμένον μέλος του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ Κώστας Κολιγιάννης ή Αρβανίτης ήρθεν εις επαφήν μετά του Ε Γλέζου".
Απαντά ο Ι Παρτσαλίδης ότι δεν είναι αλήθεια αυτό και ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Μακρής λέει: «…τα αποσκοπούντα εις την διαφύλαξιν της ασφαλείας μέτρα, υφίστανται από δεκαετηρίδων, είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένα»
για δε τους πολιτικούς εξόριστους λέει ότι «…μένουν εθελοντικώς στην εξορία… αφού με προφορική δήλωση ότι θα <<διαβιούν νομοταγώς>> μπορούν να απολυθούν….».
Τώρα μόλις ακούγεται ότι ο Κολιγάννης είναι στην Ελλάδα γίνεται σεισμός στα ΜΜΕ, ο Ε. Καλατζής τους λέει ότι «έχει διεισδύσει από τινος χρόνου» και ότι ο Μ Γλέζος είχε μαζί του «σταθερώς επαφάς και μάλιστα έσχε μετ αυτού μακράν συνεργασίαν εις την οικίαν επί της οδού Γερμανικού, διαρκέσασα από 8ης απογευματινής της 16ης Αυγούστου 1958 μέχρι απογευματινών ωρών της επομένης».
Τώρα μόλις ακούγεται ότι ο Κολιγάννης είναι στην Ελλάδα γίνεται σεισμός στα ΜΜΕ, ο Ε. Καλατζής τους λέει ότι «έχει διεισδύσει από τινος χρόνου» και ότι ο Μ Γλέζος είχε μαζί του «σταθερώς επαφάς και μάλιστα έσχε μετ αυτού μακράν συνεργασίαν εις την οικίαν επί της οδού Γερμανικού, διαρκέσασα από 8ης απογευματινής της 16ης Αυγούστου 1958 μέχρι απογευματινών ωρών της επομένης».
Δηλαδή επί 24 ώρες είχε συνεργασία που γνώριζε η αστυνομία ο Γλέζος με τον ΓΓ του ΚΚΕ Κολιγιάννη;
Το πρώτο που ρωτήθηκε ο Καλατζής ήταν «έχει συλληφθεί ο Κολιγιάννης;» και ο Καλατζής απάντησε «Ευτυχώς ή δυστυχώς όχι».
Αν είναι φυσικά δυνατόν να μπορούσε η αστυνομία να πιάσει τον ΓΓ του ΚΚΕ και να άφηνε αυτή την μεγαλειώδη ευκαιρία!
Τότε τι συμβαίνει;
Το πιθανότερο είναι ότι ο Καλατζής ζήλωσε την δόξα του προπολεμικού Μανιαδάκη, θέλησε να δημιουργήσει καχυποψία περί χαφιεδισμού του ΓΓ του ΚΚΕ στους αριστερούς εντός και εκτός Ελλάδος.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Καλατζής ζήλωσε την δόξα του προπολεμικού Μανιαδάκη, θέλησε να δημιουργήσει καχυποψία περί χαφιεδισμού του ΓΓ του ΚΚΕ στους αριστερούς εντός και εκτός Ελλάδος.
Τι δουλειά έκανε αυτή η δήλωση του Καλατζή φαίνεται από το γράμμα του Μάρκου Βαφειάδη «προς τους συντρόφους της Τασκένδης»το 1961 παρακαλώ (τρία ολόκληρα χρόνια μετά):
«Όταν στο ΠΓ συζητήθηκε το ζήτημα της αποστολής στην Ελλάδα του Κ Κολιγιάννη και του Θ.Ε. δέχτηκα χαρακτηρισμούς χωρίς προηγούμενο. Και όμως μέχρι σήμερα σε όλους είναι γνωστό ότι ο μεν Κολιγίαννης ακόμα μια φορά κατόρθωσε να αλυσοδέσει τέσσερα μέλη της ΚΕ και τον Μ Γλέζο….» και αν αυτά σκέπτεται ο Μάρκος φαντάσου τι γινόταν στους αριστερούς των φυλακών και των υπό δίωξη ευρισκομένων …..
«Όταν στο ΠΓ συζητήθηκε το ζήτημα της αποστολής στην Ελλάδα του Κ Κολιγιάννη και του Θ.Ε. δέχτηκα χαρακτηρισμούς χωρίς προηγούμενο. Και όμως μέχρι σήμερα σε όλους είναι γνωστό ότι ο μεν Κολιγίαννης ακόμα μια φορά κατόρθωσε να αλυσοδέσει τέσσερα μέλη της ΚΕ και τον Μ Γλέζο….» και αν αυτά σκέπτεται ο Μάρκος φαντάσου τι γινόταν στους αριστερούς των φυλακών και των υπό δίωξη ευρισκομένων …..
Περιττό να πούμε ότι ο Κολιγιάννης όχι μόνο δεν συναντήθηκε με τον Γλέζο στην Ελλάδα αλλά και δεν είχε έρθει στην Ελλάδα ο ΓΓ του ΚΚΕ………
Και η δεξιά πέρασε την σύλληψη σαν μέτρο κατά της «κομμουνιστικής απειλής εναντίον της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας της χώρας».
Η Ασφάλεια βέβαια κάνει ανακοινώσεις που ενισχύουν την υπουργική θέση, μιλούν για είσοδο στην χώρα στελεχών του ΚΚΕ όπως του Φώκου Βέττα (ΓΓ της ΕΠΟΝ και μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ), του Γ Τρικαλινού, Λ Βουτσά, Θ Ευθυμιάδη και της Σουζάνας Φουζέρ (από το δίκτυο κατασκοπίας της διεθνούς), κάποιους από αυτούς τους έχει πιάσει πράγματι ήδη η αστυνομία (Λ Βουτσά, Θ Ευθυμιάδη) και πιάνει και τον Γ Τρικαλινό που μαζί με άλλους (και την ετεροθαλή αδελφή του Μ Γλέζου) τους παραπέμπει σε δίκη σε στρατοδικείο, με τον ΑΝ 375 για οργάνωση «δικτύου κατασκοπίας», δυστυχώς για την αστυνομία η δίκη δεν παρουσιάζει στοιχεία για την κατασκοπία. Και έτσι μετατρέπεται η κατηγορία σε «προσφορά για κατασκοπία»!
Στην βουλή η αριστερά μιλά και ξαναμιλά για την σύλληψη του Μ Γλέζου, ο Η Ηλιού λέει:
Στην βουλή η αριστερά μιλά και ξαναμιλά για την σύλληψη του Μ Γλέζου, ο Η Ηλιού λέει:
«Πως είναι δυνατόν ο αστυνομικός που κάμνει την προανάκρισιν να προσδιορίζει την πράξιν και να χαρακτηρίζει τον τρόπον της εκδικάσεως;»
ο Μπριλάκης λέει:
«Η αστική δημοκρατία λοιπόν, δεν κινδυνεύει από ημάς τους δήθεν εχθρούς της . Κινδυνεύει από τους δήθεν προστάτας της . Η ιστορία διδάσκει ότι με το πρόσχημα των κινδύνων της Αριστεράς, καταλύεται τελικά οριστικώς η δημοκρατία».
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Η σύλληψη του Μ Γλέζου δίνει αφορμή για κινητοποιήσεις εντός και εκτός Ελλάδος. Κινητοποιούνται δικηγορικοί σύλλογοι , εργατικά σωματεία, επιστημονικοί κλπ σύλλογοι με αίτημα την απελευθέρωσή του.
Στο εξωτερικό γράφουν οι εφημερίδες, ενώ διεθνείς οργανώσεις όπως «Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», «Διεθνής Ομοσπονδία Αντιστασιακών», «Διεθνής Ένωση Δημοκατικών Νομικών», Άγγλοι βουλευτές (Μπροκγουαίη, Κασλ, Κρόσμαν κα), Ιταλοί βουλευτές κλπ στέλνουν αντιπροσωπείες και υπομνήματα στην Ελλάδα.
Η σύλληψη του Μ Γλέζου δίνει αφορμή για κινητοποιήσεις εντός και εκτός Ελλάδος. Κινητοποιούνται δικηγορικοί σύλλογοι , εργατικά σωματεία, επιστημονικοί κλπ σύλλογοι με αίτημα την απελευθέρωσή του.
Στο εξωτερικό γράφουν οι εφημερίδες, ενώ διεθνείς οργανώσεις όπως «Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», «Διεθνής Ομοσπονδία Αντιστασιακών», «Διεθνής Ένωση Δημοκατικών Νομικών», Άγγλοι βουλευτές (Μπροκγουαίη, Κασλ, Κρόσμαν κα), Ιταλοί βουλευτές κλπ στέλνουν αντιπροσωπείες και υπομνήματα στην Ελλάδα.
Το ζήτημα φτάνει να δημιουργήσει διπλωματικό ζήτημα μετά την προσωπική παρέμβαση του Σοβιετικού πρωθυπουργού Νικήτα Χρουστσόφ που μίλησε σχετικά στο Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Νορβηγίας, η Ελληνική κυβέρνηση στέλνει επιστολή στον πρωθυπουργού Νικήτα Χρουστσόφ και κάνει έντονο διάβημα στην ΕΣΣΔ, δίνεται επιστολή διαμαρτυρίας σαν «απαράδεκτη ανάμειξιν εις τα εσωτερικά της Ελλάδος» στον σοβιετικό επιτετραμμένο στην Αθήνα.
Τελικά η υπόθεση Γλέζου γίνεται μεγάλος πονοκέφαλος για την κυβέρνηση Καραμανλή και τα πράγματα γίνονται χειρότερα όσο πλησιάζει η δίκη του και το διάστημα είναι μεγάλο 7 μήνες υπόδικος ο Μ Γλέζος, ο χαμός μέσα και έξω.
Τέλη Απριλίου 1959 φτάνουν στην Αθήνα αντιπρόσωποι για την υπόθεση Γλέζου.
Στο Παρίσι ιδρύεται «Διεθνής Επιτροπή για την υπεράσπιση του Μ Γλέζου» και πρόεδρος ο Πολ Μπονκούρ μετέχουν πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί όπως οι Ντανιέλ Μεγιέρ, Ζαν Κοκτώ νομομαθείς όπως οι Ντένις Πριτ, Κόμπτον Μακένζυ, Ζαν Πολ Σαρτρ, πρόεδροι διεθνών συλλόγων όπως ο Μποτσόν κληρικοί όπως ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος και άγγλοι κληρικοί.
Όλη αυτή η υπόθεση αναγκάζει την κυβέρνηση να ορίσει σαν ημερομηνία της δίκης την 9/7/1959.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σ Λιναρδάτου τόμος ΙΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ-βιβλιοθήκη
- ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σ Λιναρδάτου τόμος ΙΙΙ εκδόσεις ΒΗΜΑ-βιβλιοθήκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου