Ποιους κινδύνους και τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ασυνόδευτοι ανήλικοι κατά την πορεία προς τις χώρες προορισμού τους και στα σύνορα των χωρών από τις οποίες διέρχονται;
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, πολλά από τα παιδιά ξεκινάνε μόνα τους το ταξίδι. Πρόκειται συνήθως για αγόρια στην εφηβεία ή κοντά στην ενηλικίωση που έχουν προορισμό την Κεντρική ή Βόρεια Ευρώπη είτε για να δουλέψουν και να καλέσουν στη συνέχεια την οικογένειά τους, είτε για να βρούνε κάποιον μακρινό ή στενότερο συγγενή, είτε να βρούνε δουλειά και να σταδιοδρομήσουν εκεί. Μερικά από αυτά, για να κάνουνε αυτό το ταξίδι, χρειάζεται να πληρώνουν smugglers και αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους.
Στην πραγματικότητα, πολύ συχνά στην πορεία συμβαίνει είτε να κακοποιηθούν από έναν smuggler, είτε να πουληθούν σε έναν trafficker, είτε να ξεμείνουν κάπου για κάποιον απρόβλεπτο λόγο και να χρειαστεί να τα πάρει ένας trafficker για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι. Μπορεί επίσης να εμπλακούν σε
διάφορες πολύ επικίνδυνες και κακοποιητικές για τα ίδια πρακτικές, που συχνά συμπεριλαμβάνουν την πορνεία, για να πληρώσουν πάλι τον διακινητή ή για να στείλουν χρήματα πίσω στην οικογένεια. Αυτά όλα είναι μέσα στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτά.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους smugglers και τους traffickers;
Δεν υπάρχουν σινικά τείχη ανάμεσα στο smuggling και το trafficking. Στο ταξίδι ενός παιδιού θα εναλλαχθούν τέτοιες κατηγορίες ανθρώπων, κάτι που υποδηλώνει ότι η διακίνηση και η εμπορία ανθρώπων είναι μάλλον ένα φάσμα, παρά δύο τελείως διαφορετικά φαινόμενα. Επίσης, διάφορες δραστηριότητες στις οποίες εξωθούνται τα παιδιά, όπως συμβαίνει μεταμεσονύχτια στο Πεδίο του Άρεως ή σε άλλα μέρη της Αθήνας, είναι άμεσα συναρτώμενες με την ύπαρξη τέτοιων κυκλωμάτων διακίνησης παιδιών.
Για μένα η διαφορά ανάμεσα στη διακίνηση και την εμπορία είναι ανύπαρκτη, αν το κριτήριό μας είναι η θυματοποίηση των παιδιών. Η διαφοροποίηση γίνεται κυρίως για να μην επωφελούνται από τα ωφελήματα του χαρακτηρισμένου θύματος trafficking η πλειονότητα των παιδιών που φτάνουν σ’ αυτή τη χώρα.
Ποιες συνθήκες βρίσκουν τα παιδιά όταν φτάνουν εδώ;
Ένα μεγάλο κομμάτι από τα καταγεγραμμένα παιδιά – που πολύ αμφισβητώ αν όλα είναι καταγεγραμμένα – εξακολουθούν να διαβιούν σε άτυπα καταλύματα, στο δρόμο, σε καταστάσεις που δεν γνωρίζουμε ως κοινωνία. Ενώ ένα άλλο κομμάτι επίσης ευάριθμο, διαβιοί σε αυτά που κατ’ ευφημισμόν μάλλον ονομάζονται «ασφαλείς ζώνες».
Γιατί μιλάτε για κατ’ ευφημισμόν ασφαλείς ζώνες;
Γιατί κάθε άλλο παρά ασφαλείς είναι για τα παιδιά οι ζώνες αυτές. Στην πραγματικότητα, είναι μέρη όπου τα παιδιά είναι πάρα πολύ ευάλωτα και έκθετα σε κάθε είδους θυματοποίηση ή εκμετάλλευση. Ακόμα και πολλά από τα «προνομιούχα» παιδιά που θα τοποθετηθούν σε κάποιον από τους ξενώνες στέγασης ασυνόδευτων, είτε θα συνεχίσουν να εμπλέκονται σε δραστηριότητες τύπου εκπόρνευσης για να μπορέσουν να πληρώσουν τον trafficker που θα τους μεταφέρει στη χώρα του τελικού προορισμού, είτε θα εξαφανιστούν. Στην πραγματικότητα, σε πάρα πολλούς από τους ξενώνες αυτούς, η προσπάθεια να ξαναβρεθεί ένας ασυνόδευτος που έχει εξαφανιστεί είναι πάρα πολύ μικρή. Προβληματικό είναι και το γεγονός ότι πάνω από 85-90% είναι αγόρια στην εφηβεία, στα πρόθυρα της ενηλικίωσης, ή και ενήλικα και μαζί τους διαβιούν και κάποια δεκάχρονα, καθώς επίσης και το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο σύστημα υποδοχής που να απευθύνεται στον συγκεκριμένο πληθυσμό με αυτές τις εμπειρίες.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι επειδή δεν έχουμε καθόλου μια τέτοια στρατηγική προσέγγιση, δεν μπορούμε ούτε να μάθουμε κάποια πράγματα από αυτόν τον πληθυσμό, ούτε να χτίσουμε σχέση επικοινωνίας και εμπιστοσύνης μαζί τους.
Είναι αλήθεια ότι οι χρηματοδοτήσεις των ξενώνων για εφήβους και παιδιά μειώνονται;
Το χειρότερο είναι ότι, τώρα...
ολόκληρη η συνέντευξη στο http://prin.gr/?p=25104&fbclid=IwAR3mTvqBzZ96IzahNcWnIDC9RVS2QAu9bG4Ust4DIslyBCzKf08zE8zV-NU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου