Η κυβέρνηση της Ν.Δ και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, έχει δείξει ουκ ολίγες φορές μέχρι σήμερα την δυσανεξία της στην αντίθετη άποψη, στη λογική αλλα και στους στοιχειώδεις κανόνες της διαλεκτικής ακόμα και στα πλαίσια της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού.
Έτσι ήταν απολύτως φυσιολογικό για τα δεδομένα αυτής της αναβίωσης του ακροδεξιού νεοφιλελεύθερου τρόπου διακυβέρνησης, το επιτελικό κράτος του Μαξίμου δια της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας (όπως αυτή προέκυψε με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα όπου οι αντίθετοι ψήφοι των πολιτών μεταμορφώνονται σε θετικές και γίνονται bonus εδρών )να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την θεσμικής και ουσιαστικής γνωμοδοτικής αξίας αρνητική έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής των Ελλήνων για το αντεργατικό και μισάνθρωπο νομοσχέδιο Μητσοτάκη - ΣΕΒ, και να απορρίψερι τις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας αυτού του νομοσχεδίου που κατέθεσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
" ...Όπως επισημαίνεται στην ένσταση του ΣΥΡΙΖΑ «το Σύνταγμα του 1975
συνεπώς, προστατεύει από κοινού με την συνδικαλιστική ελευθερία και την ακώλυτη άσκηση των συναφών προς αυτήν δικαιωμάτων, ήτοι την απεργία και την συλλογική αυτονομία, που αποτελούν ειδικά συνδικαλιστικά δικαιώματα (με ειδική συνταγματική προστασία και βάρος).Η απόλυτη προστασία του πυρήνα που παρέχεται σε όλα τα συνταγματικά δικαιώματα έναντι κάθε νομοθετικής επέμβασης που απαγορεύει ή καταργεί τα δικαιώματα, ειδικά για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα επεκτείνεται και πέραν του πυρήνα τους».
Παράλληλα η αξιωματική αντιπολίτευση υποστηρίζει πως το Σύνταγμα «ειδικά για την απεργία, αναφέρει ως περιοχή ακώλυτης άσκησης. Αυτό σημαίνει ότι ο κοινός νόμος υπερκεράζει τη συνταγματική προστασία όχι μόνο όταν καταλύει τον πυρήνα του δικαιώματος, π.χ. με την απαγόρευση ή την κατάργησή του, αλλά και όταν θέτει περιορισμούς που «παρεμποδίζουν τη νόμιμη άσκησή του». Με άλλα λόγια η απόλυτη προστασία του πυρήνα των συνταγματικών δικαιωμάτων επεκτείνεται εδώ για να περιλάβει και τους νομοθετικούς περιορισμούς που ναι μεν δεν θίγουν τον πυρήνα των δικαιωμάτων, παρεμποδίζουν ωστόσο τη νόμιμη άσκησή τους».
Στην ίδια λογική κινείται και η ένσταση του ΚΚΕ. Επισημαίνει ότι «οι διατάξεις του ΣχΝ παραβιάζουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 2 του Συντάγματος (συλλογική αυτονομία), καθώς και τα δικαιώματα της συνδικαλιστικής ελευθερίας και της απεργίας (άρθρο 23 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος).
Το άρθρο 23§1Σ προβλέπει εμμέσως την προστασία του συνταγματικού δικαιώματος της απεργίας ως συνιστώσα της συνδικαλιστικής ελευθερίας ως εξής : «το κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου».
Σημειώνεται πως «Ρητά γίνεται λόγος για την προστασία του εν λόγω δικαιώματος στην παράγραφο (23§2) του συγκεκριμένου άρθρου όπου και επισημαίνεται ότι «η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων». Οι διατάξεις του Σχεδίου Νόμου δημιουργούν αδικαιολόγητα κι εν πολλοίς ανυπέρβλητα προσκόμματα στην συνταγματική άσκηση του δικαιώματος αυτού»..." (vouliwatch.gr )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου