ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Στην παραπάνω «πρόσκληση» απαντώ και θυμίζω:
- Με τον ν. 4498/17, δόθηκε προνομιακή ασφαλιστική μεταχείριση (υγεία-πρόνοια-επικούρηση) σε διάφορες κατηγορίες εκδοτών κι εργαζομένων στα ΜΜΕ, με τρόπο προκλητικό για τους υπόλοιπους ασφαλισμένους της χώρας.
- Την ίδια περίοδο που με δικαιολογία την οικονομική κρίση και εν ονόματι «ομαδικών θυσιών» ληστεύονται συντάξεις, καταργούνται εργασιακά δικαιώματα, διαλύονται Ιδιωτικά αλλά και Δημοσίου Δικαίου Ταμεία συγκεντρώνοντας ασφαλισμένους και αποθεματικά στον Ενιαίο Φορέα, διατηρείται και ενισχύεται από τις τσέπες τρίτων ένας προνομιακός, χρεωκοπημένος μέχρι πρόσφατα λόγω κακοδιαχείρισης, ιδιωτικός φορέας ασφάλισης, ο ΕΔΟΕΑΠ, για να καλύψει επιλεκτικά ένα μέρος από, τον εργασιακά θολό στο σύνολό του, χώρο της Ενημέρωσης (τι σύμπτωση!).
- Μολονότι ο ΕΔΟΕΑΠ διατηρεί τον ιδιωτικό του χαρακτήρα, καθώς διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο εκλεγμένο από τα μέλη του και το ίδιο ΔΣ θα λαμβάνει τις σχετικές αποφάσεις για παροχές σε είδος και χρήμα προς τα μέλη του, το Δημόσιο παρέχει διάφορες διευκολύνσεις, υπηρεσίες και μηχανισμούς, για την εφαρμογή των αποφάσεων του ιδιωτικού οργανισμού. Παράλληλα παίρνει ασφαλισμένους με τις κρατήσεις τους από τον Ενιαίο Φορέα Υγείας, στον οποίο υποχρεωτικά εντάχθηκαν οι υπόλοιποι Έλληνες, και τους μεταφέρει στον ιδιωτικό φορέα. Θεσπίζει -καθώς τα προνόμια κάποιος πρέπει να τα πληρώνει- διάταξη υποχρεωτικής καταβολής του 2% επί των γενικών εσόδων των επιχειρήσεων ΜΜΕ στον ΕΔΟΕΑΠ, πέραν των ήδη ασφαλιστικών υποχρεώσεων τους στον ίδιο φορέα κι εκχωρεί στον ιδιωτικό φορέα το δικαίωμα να εισπράττει τους πόρους και να διανέμει μερίδιό τους στα περιφερειακά ΕΤΑΣ και ΤΕΑΣ (που είναι ξεχωριστά αυτοτελή ιδιωτικά ταμεία – λογαριασμοί αλληλοβοήθειας). Επιτρέπει στον ΕΔΟΕΑΠ να κάνει ελέγχους στις επιχειρήσεις για να υπολογίσει τα εισοδήματά τους, να εκδίδει εντάλματα και το πλέον ανήκουστο παραχωρεί τις δημόσιες υπηρεσίες για την υποχρεωτική είσπραξη των καθυστερημένων πληρωμών που οι ιδιώτες διαχειριστές θα έχουν καταλογίσει.
- Για να δεχθούν όμως οι εκδότες την καταβολή του 2% επί των ακαθαρίστων εσόδων τους, η κυβέρνηση τους προσφέρει φορολογικές ελαφρύνσεις, (όπως μείωση του φόρου τηλεοπτικής διαφήμισης για όσους σταθμούς αδειοδοτηθούν, από το 20% στο 5%) παρ’ ότι η διαφήμιση είναι σχεδόν αποκλειστικός παράγοντας των ακαθαρίστων εσόδων τους. Απεμπολείται το 15% δημόσιο έσοδο που καταβάλλουν ιδιώτες επιχειρηματίες ΜΜΕ ώστε να χαρίσουν αυτοί οι ιδιώτες σε άλλους ιδιώτες το 2% του τζίρου τους. Τέτοιο μεγαλείο. Συνάγεται άνετα ότι οι εκδότες διαπραγματεύονται ή και μπορεί να πήραν ήδη και άλλες παροχές (δάνεια, επιχορηγήσεις, κρατικές διαφημίσεις), οι οποίες προφανώς θα υπερκαλύψουν σε χρήματα την καταβολή του 2% που ένα μέρος του μάλλον θα συντηρήσει και τη λειτουργία των Ενώσεων!! (τέτοιο συνδικαλισμό θα ήταν κρίμα να μην τον ενισχύσουν οι εργοδότες και με… χορηγίες). Είναι συμφωνίες οι οποίες θα βαρύνουν το δημόσιο έλλειμμα, το οποίο βέβαια θα κληθούν να καλύψουν υποχρεωτικά άλλες τάξεις για να έχουν κάποιοι «ξεχωριστοί» σε κεφαλαιώδη ζητήματα ίσης μεταχείρισης, όπως είναι η υγεία, μια προνομιακή μεταχείριση που θα την πληρώνουν άλλοι. Είναι παζάρια που τραυματίζουν ανεπανόρθωτα το ήθος, τις αρχές και τον ρόλο της ενημέρωσης και απαξιώνουν περαιτέρω τους δημοσιογράφους στο σύνολό τους εξαιρώντας τους από τις ασφαλιστικές θυσίες του υπόλοιπου ελληνικού λαού.
- Ταυτόχρονα ο συγκεκριμένος νόμος θεσπίζει πιλοτικά παγκόσμιες πρωτοτυπίες όπως αποκλεισμούς εργαζομένων (κατηγορίες ΔΠΥ και διαδικτύου), ανέργων, αποκόβει συνταξιούχους από τους εργαζόμενους, κ.ά. πολλά τα οποία προφανώς εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Προκαλεί επίσης μια σειρά κεφαλαιώδους σημασίας προβλήματα γενικής και ειδικής φύσης και παραβιάζει κατάφωρα ηθικές αρχές, δικαιώματα ίσης ασφαλιστικής μεταχείρισης και ισονομίας.
Από όλα αυτά λοιπόν το ΔΣ της ΕΣΠΗΤ επέλεξε να διεκδικήσει μόνο την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μόνο για τους συνταξιούχους μέλη του. Και προκύπτουν μια σειρά πρόσθετα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί:
Συντάσσεται το ΔΣ μας με λογικές και συμφέροντα που ενδυναμώνουν τον ατομικισμό, το βόλεμα και τον συνδικαλιστικό ευνουχισμό; Δίνει άλλοθι σ΄ ένα νόμο που καλλιεργεί τον ασφαλιστικό ρατσισμό μέσα στο ασφαλιστικό μας σύστημα; Δέχεται ρυθμίσεις που κρίνονται ως αντιπαροχές για να πληγεί καίρια η ελευθερία της ενημέρωσης, η φερεγγυότητα και αξιοπρέπεια του κλάδου και, ελπίζουμε να μη συμβεί, για να υποταγεί σε εξωθεσμικά κέντρα ελέγχου η λειτουργία της Δημοκρατίας; Το απασχολεί ή όχι ότι μακροπρόθεσμα η ασφαλιστική αποκοπή των συνταξιούχων από τους εργαζόμενους οδηγεί στον αφανισμό τους; Αντιλαμβάνεται την κοινωνική απαξίωση ενός ηθικά κλυδωνιζόμενου κλάδου; Και πώς αντιστέκεται;
Για όλα αυτά δεν πρόκειται να συνυπογράψω την προσφυγή. Αρνούμαι στην πράξη να δεχθώ και τώρα και στο μέλλον υπηρεσίες από έναν ιδιωτικό οργανισμό που τα προνόμιά του θα πληρώνει και θα συντηρεί στην ουσία ο ελληνικός λαός. Έτσι πιστεύω διαφυλάττω την αξιοπρέπειά μου, την οποία εσείς με την υπογραφή μου ζητάτε να σας την εκχωρήσω. Για να μπορώ να κοιτάζω στα μάτια τους άλλους αποκλεισμένους συναδέλφους και τους υπόλοιπους μη προνομιούχους ασφαλισμένους συμπολίτες μου και να αγωνίζομαι μαζί τους στην ίδια κόλαση του ασφαλιστικού συστήματος.
Συναδελφικά
Γιάννης Πλαχούρης
Συν/ξχος δημοσιογράφος,
πρ. πρόεδρος ΕΣΠΗΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου