Με αφορμή μια
(πρωτόδικη) καταδίκη
Γράφει ο Ν. Μπογιόπουλος (imerodromos.gr ):
Νίκος Γεωργιάδης –
«Ένοχος για ασέλγεια κατά ανηλίκου άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής κατ΄ εξακολούθηση…»
Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο. Γιατί σιχαίνομαι.
Όμως, μετά, άκουσα τον Αυγενάκη, τον γραμματέα της ΝΔ στον Κοτρώτσο στην ΕΡΤ. Και μου φάνηκε σαν να απείλησε (;) όσους αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση. Μου φάνηκε σαν να απείλησε (;) όσους την δημοσιοποιούν.
Και… τρόμαξα.
Την επόμενη είδα άλλο βουλευτή της ΝΔ να αναφέρεται στην συγκεκριμένη υπόθεση χαρακτηρίζοντάς την «προσωπική» (!) και από εκείνες τις υποθέσεις στις οποίες θα μπορούσε ο καθένας να… μπλέξει!
Και… ξανατρόμαξα.
Κατόπιν είδα τους
Νεοδημοκράτες του «πρώτο τραπέζι πίστα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτούς τους κέρβερους της αριστείας, τους εκπροσώπους του «πνεύμα και ηθική», τους πεφωτισμένους του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», να μην γνωρίζουν τίποτα για την πολιτική ταυτότητα των πολιτικά συνηγόρων του πρωτοδίκως καταδικασθέντα. Τους είδα να μην ξέρουν τίποτα για την πολιτική προέλευση των διακινητών της θεωρίας της «σκευωρίας» κατά του πρώην βουλευτή της ΝΔ (και πρώην συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη). Τους είδα να μετατρέπονται – οβιδιακώς – στους «δεν τον είδαμε, δεν τον ξέρουμε».
Εκεί κι αν… τρόμαξα.
Ταυτόχρονα είδα τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλα ΜΜΕ, απηνείς διώκτες της παρανομίας, ιεροκήρυκες του «νόμου και της τάξης», σεσημασμένους Ιαβέρηδες κατά του παράνομου… καπνίσματος και άλλων τέτοιων απάνθρωπων εγκλημάτων, να… φουμάρουν αδιάφορα μπροστά στην είδηση της πρωτόδικης καταδίκης. Τους είδα να παρασιωπούν την επικαιρότητα, να παραποιούν πρωτοσέλιδα και να βγάζουν το σκασμό ώστε να μην ψελλίζουν «κιχ» για το θέμα. Η’ να κάνουν κάτι ακόμα πιο σιχαμένο: Όταν μιλούν, να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να απομειώσουν τη σημασία του.
Πάλι… τρόμαξα.
Κατόπιν αυτών, μια κουβέντα (που αφορά όχι μόνο την σιχαμένη τακτική της αποσιώπησης, αλλά και την ομόριζη τακτική του πολιτικού τζογαρίσματος πάνω σε αυτή την υπόθεση):
Μακάρι – το εννοώ – αν ο εν λόγω είναι αθώος, όπως ισχυρίζεται, αυτό να αποδειχτεί στο εφετείο και, χωρίς να δημιουργούνται “σκιές” και “ψίθυροι” γύρω από την τυφλότητα και την περίφημη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, να αθωωθεί (όχι μόνο γι’ αυτόν, αλλά γιατί αρκετά φορτώθηκε τούτη η κοινωνία με κάθε λογής σαπίλα).
Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει μια πρωτόδικη απόφαση. Και ο τρόπος που συμπεριφέρεται κανείς στο άκουσμά της ή την διαχειρίζεται πολιτικά και μιντιακά, είναι δηλωτικός της δικής του ή μη σαπίλας.
ΥΓ:
Οταν έγραψα το παραπάνω κείμενο, αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην“Καθημερινή”(εδω:http://www.kathimerini.gr/1012576/opinion/epikairothta/politikh/stoixeiwdes-k-niko-gewrgiadh) δεν το είχα υπόψη μου.
Ομολογώ, λοιπόν, ότι έσφαλα.
Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, εκτός από την σαπίλα, στον κόσμο της νεοφιλελέ γλίτσας που παριστάνει την “αιρετική διανόηση”, στο σινάφι των χαλασμένων που θέλουν να ποζάρουν την τσογλαναρία τους σαν “σνομπ ευφυία”, υπάρχει κάτι χειρότερο και σιχαμερότερο:
Το πιο κάτω ακόμα και από την σαπίλα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου