Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Ένας Παναγόπουλος δεν θα έλεγε ποτέ «όχι»… Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν μπόρεσε να πει ένα ξεκάθαρο «όχι» σε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί copy paste των διαταγμάτων της χούντας για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.

Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Ένας Παναγόπουλος δεν θα έλεγε ποτέ «όχι»…  Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν μπόρεσε να πει ένα ξεκάθαρο «όχι» σε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί copy paste των διαταγμάτων της χούντας για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ  "ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ"   2 Ιουλίου 2020

Και όμως συνέβη. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν μπόρεσε να πει ένα ξεκάθαρο «όχι» σε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί copy paste των διαταγμάτων της χούντας για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.

Η τοποθέτηση του προέδρου της τριτοβάθμιας οργάνωσης, που κουβαλάει πίσω της δεκαετίες εργατικών αγώνων και διώξεων εμφανίστηκε σήμερα στην Επιτροπή Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης με μασημένα λόγια, ενώ στο κλείσιμο της ομιλίας του αναφέρθηκε και στο …πόσο καλές σχέσεις έχει η διοίκηση της συνομοσπονδίας με τις αστυνομικές αρχές!

Για την τεκμηρίωση του ισχυρισμού δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από την καταγραφή των λεγομένων του Γιάννη Παναγόπουλου. 

Τοποθετούμενος για το νομοθέτημα που έχει καταδικάσει το σύνολο της αντιπολίτευσης εκτός από την Ελληνική Λύση (άντε κι ένα ακροκεντρώο τμήμα του ΚΙΝ.ΑΛ) είπε τα εξής:
«Ένα “ναι” σε ένα νομοσχέδιο αυτού του τύπου που παρουσιάζετε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδέχεσαι τους σοβαρούς περιορισμούς σε συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες και δικαιώματα.Ένα απλό «όχι», σύμφωνα με μια λογική που υπάρχει και έχει και μια ευρεία κοινωνική αποδοχή, μπορεί να σημαίνει ότι εσύ επιτρέπεις σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να διαταράσσει την κοινωνικοοικονομική ζωή όλων των πολιτών. Δεν είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα».

Στην συνέχει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σημείωσε πως «πρώτα απ’ όλα ότι θα πρέπει από την μεριά των συνδικάτων να μην κάνουν μόνο διακηρύξεις, αλλά να είναι διατυπωμένα με σαφήνεια στο σχέδιο νόμου, τα δικαιώματα τα οποία απορρέουν και από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα και του συνεταιρίζεσθαι και του συνδικαλίζεσθαι.  Το δεύτερο, ότι έτσι όπως διατυπώνονται οι εγγυήσεις που πρέπει να παρέχονται για τις συνταγματικές ελευθερίες και την ασφάλεια των πολιτών, δυστυχώς δεν δίνουν καμία εγγύηση ή εγείρουν πάρα πολλές αμφισβητήσεις για τις εγγυήσεις που παρέχονται».

Κατέληξε μάλιστα στο ότι …πρέπει να υπάρξει νόμος για τις διαδηλώσεις. Όπως τόνισε «γνώμη μου,  για να τελειώνω, είναι ότι θα  πρέπει να γίνει σε βάθος διάλογος. Ξέρω ότι έχει εισαχθεί στη Βουλή, ξέρω τις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά νομίζω δεν επαρκούν ούτως ώστε να παρασχεθούν οι απαραίτητες κατά το Σύνταγμα εγγυήσεις και προς την πλευρά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και στην πλευρά της ασφάλειας ούτως ώστε να υπάρχει αναλογικότητα που απαιτείται και να μην κρίνονται και διακυβεύονται μεγάλα ερωτήματα».

Τέλος σημείωσε ως …επίτευγμα ότι με την βοήθεια της αστυνομίας η διοίκηση της ΓΣΕΕ έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει συνεδριακές της διαδικασίες. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Γ.Παναγόπουλου: «Εδώ μπορώ να πω ότι με την παρούσα κυβέρνηση και με τη συμβολή της πολιτείας και των οργάνων της αστυνομίας μπορέσαμε και ξεπεράσαμε, το να διαλύουν κομματικοί  στρατοί συνέδρια συνδικάτων. Αυτό δεν θα έπρεπε επίσης, να είναι στα πλαίσια της προστασίας της κοινωνικής ζωής, από τέτοιου είδους δραστηριότητες». Μάλιστα ιδιαιτέρως ύποπτη μοιάζει η συνέχεια του ισχυρισμού του: «Δεν θεωρώ, ούτε ζητώ να μπει στο παρόν νομοσχέδιο. Εγώ αυτό που ζητώ είναι, το Υπουργείο να καλέσει Κόμματα, μεγάλες οργανώσεις και η Κυβέρνηση, δια του Υπουργείου και να γίνει μια μεγάλη κοινωνική συμφωνία που να μπορέσει να αποτυπωθεί με όλες τις δημοκρατικές εγγυήσεις ένα σχέδιο νόμου. Αυτή, νομίζω, θα ήταν η καλύτερη και πιο δημοκρατική πολιτική πρακτική».