Θόδωρος Σαραντής. Εις μνήμην. Γράφει ο Πάνος Χρυσοστόμου (Απόσπασμα συνέντευξης που μεταδόθηκε στις "Ροκ συναναστροφές")

Γράφει ο Πάνος Χρυσοστόμου 

 Το 1988 τότε που ξεκινούσα στο «επαγγελματικό» ραδιόφωνο κι έγραφα ήδη στο «Ποπ & Ροκ» ο φίλος μου ο Μάνος (μακαρίτης κι αυτός…) με πήγε στην Columbia για να κανονίσουμε μια συνέντευξη με κάποιον καλλιτέχνη του ρεπερτορίου τους. Αλλά του έτυχε μια έκτακτη δουλειά και με άφησε να περιμένω σε ένα διπλανό γραφείο, όπου κάποια στιγμή είδα να μπαίνει φουριόζος ένας μουσάτος. Πιάσαμε κουβέντα (και τι δεν είπαμε περί μουσικής!) κι αν και εμφανώς μεγαλύτερος μου θυμάμαι ακόμα ότι με ρώταγε να του πω εγώ τα δικά μου. Και με άκουγε με προσοχή. Δε μιλούσε όλο εκείνος συζητώντας για τα …ηρωικά χρόνια τα παλιά, όπως κάνουμε συνήθως οι μεγαλύτεροι. Και καμιά έπαρση, καμιά «διδαχή», κανένα περί πολλού υφάκι. Μόλις έφευγα πια και μετά από όλα, πήρα το θάρρος να τον προσκαλέσω στην εκπομπή που έκανα τότε με τα «45άρια» («45άρια δεν είναι μόνο τα περίστροφα») αφού είχαμε μιλήσει τόσο πολύ για αυτά τα δισκάκια και τις συλλογές. Δέχτηκε αμέσως και μου έδωσε το τηλέφωνο του γραφείου να τον καλέσω όποτε θέλω. Τότε ακριβώς τον ρώτησα το επίθετο του (τα ονόματα μας τα είχαμε ήδη πει):

-Σαραντής, μου είπε. Φεύγοντας κατάλαβα πια πολύ καλά με ποιον μιλούσα.

Με αυτόν που (με το χαρακτηριστικό του «γρέζι» στη φωνή) μαζί με τον Πετρίδη, τον Παπαστεφάνου και κάποιους λίγους άλλους με έκαναν να αγαπήσω το ραδιόφωνο…

Αμέσως γίναμε φίλοι. Εκπομπές αμέτρητες. Camden town, Scaffold, νυχτερινή ζώνη κι ο Θοδωρής ήταν παντού όποτε τον ζήτησα. Στα ροκ αφιερώματα, όποτε βρέθηκα στην τηλεόραση, με συμβούλευε αλλά κάναμε και τρελές πλάκες. Τότε για τον Μάνο, γράψαμε το δικό του μέρος μπροστά στο πάλαι ποτέ κτήριο της Columbia.

Βγήκε μαζί μας «στα βουνά» το 2013 στο «ERT open» και είναι από τους πρώτους που κάλεσα βέβαια στην εκπομπή με την επανεκκίνηση το 2015. Μπορώ να γράφω για ώρες γι αυτόν τον τύπο. Δε θα μπω στα «βιογραφικά» παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο «κλειδί» για τη μουσική στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Ψάξτε τα εσείς, αξίζει κι όσα και να ψάξει κανείς πάντα θα υπάρχουν κι άλλα. Αφήνω αυτό το σημείωμα εδώ γι αυτόν τον αξιαγάπητο άνθρωπο για τον οποίον δεν θα βρει κανείς ποτέ να πει κάτι αρνητικό. Πριν λίγο μιλούσαμε με τον Γιάννη Πετρίδη (κι αυτός σε χάλια ψυχολογία, αφού γνωρίζονταν σχεδόν από παιδιά) και του επεσήμανα αυτή τη σύμπτωση να φύγει ο Θοδωρής μια μέρα σαν κι αυτή που γεννήθηκε ο Rory. Αλλά παράλληλα μάθαμε πως ο φίλος μας έφυγε «εν ειρήνη» σε μια μεγάλη αγκαλιά (κατά κυριολεξία) κι αυτό αν μη τι άλλο είναι πάντα παρηγορητικό... Αιωνία του η μνήμη. 2/3/2021

...εγγραφή στο κανάλι εδώ: https://www.youtube.com/channel/UCmrg...​ ώστε να λαμβάνετε όλες τις νέες ενημερώσεις για όλα όσα θα ακολουθήσουν και αναρτώνται καθημερινά