Σήμερα που το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία» όλο και περισσότερο μπαίνει στα στόματα των πολλών, σήμερα που η ανικανότητα και η προσήλωση της κυβέρνησης στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού, της «σχολής του Σικάγο» και της «Δημιουργικής καταστροφής» του Σούμπετερ , μας οδήγησαν να θρηνούμε κάθε μέρα όλο και περισσότερους συμπολίτες μας που χάνουν τη μάχη με το φονικό κορονοϊό, σήμερα που οι γιατροί, οι νοσηλευτές και όλοι όσοι υπηρετούν το δημόσιο σύστημα υγείας αγωνίζονται ολομόναχοι, εναντίον όχι μόνο της πανδημίας αλλά και εναντίον του κυβερνητικού σχεδιασμού να μετατραπεί το ΕΣΥ σε κερδοφόρο παράρτημα της βιομηχανίας υγείας των κλινικαρχών και των εταιρειών που κρύβονται από πίσω και μάλιστα στον απόηχο της κυνικής χλεύης και ειρωνείας των επικοινωνιακών χειροκροτημάτων στα μπαλκόνια, σήμερα που δια του νο2 στην ιεραρχία του επιτελικού κράτους μάθαμε ότι αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ θα είχαμε και περισσότερους νεκρούς (ποιός ξέρει ίσως αύριο μας πουν ότι αν είχαμε περισσότερους γιατρούς και νοσηλευτές δεν θα είχε μείνει κανένας μας ζωντανός), σήμερα που οι εργαζόμενοι εν μέσω πανδημίας βλέπουν την κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων» να νομοθετεί εναντίον των δικαιωμάτων που τους έχουν απομείνει, να κατεδαφίζει ότι απέμεινε από αυτό που κάποτε λέγαμε «κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση», να ισοπεδώνει ακόμα και θεμελιώδη κεκτημένα με αγώνες όπως π.χ αυτό της οκτάωρης εργασίας, να στήνει τις βάσεις για την ανάπτυξη του εργοδοτικού συνδικαλισμού μέσω της κατάργησης της φυσικής παρουσίας σε συνελεύσεις και την προώθηση της «τηλεψήφου», κατά τα πρότυπα της εκλογής του νύν αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος και κατά τις οδηγίες και τις εντολές του ΣΕΒ και των άλλων «ευαγών ιδρυμάτων» που την στηρίζουν, να θεσμοθετεί σαν «εργαλείο ανάπτυξης» τους πλειστηριασμούς και το ξεσπίτωμα όσων δεν ανήκουν στην «ανώτερη» κοινωνική τάξη των «αρίστων» και των «πετυχημένων», όσων δηλαδή τους έσπρωξε το σύστημα στον καιάδα της ανεργίας, της φτώχειας, της απελπισίας , της καταστροφής, σήμερα που όλοι βιώνουμε την απειλή του θανάτου ή της καταστροφής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , λαμβάνοντας ως παρηγορητικό κυβερνητικό αντίδωρο απο τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ και υπουργό …ανάπτυξης, τις κυνικές και μακάβριες συγκρίσεις των νεκρών στην Ελλάδα και στο Βέλγιο, σήμερα κι όχι αύριο πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας εάν θα μείνουμε αποσβολωμένοι και παραδομένοι στην κατάθλιψη περιμένοντας το τέλος, ή εάν θα πούμε όχι σε αυτές τις μισάνθρωπες κυβερνητικές επιλογές, σήμερα κι όχι αύριο, γιατί όπως έλεγε ο ποιητής (Τάσος Λειβαδίτης):
"οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου