Ο πολιτικός φόβος καθηλώνει άτομα και ομάδες σε μια κατάσταση μη αντίδρασης - Πως τα βουβάλια μας διδάσκουν την πεμπτουσία κάθε έννοιας κοινωνικής αντίστασης: την υπέρβαση του φόβου... (video)

 

Η καλλιέργεια του φόβου οδηγεί σε αυτό-απόρριψη η οποία τελικά απειλεί την ίδια την κοινωνική συνοχή. Ο φόβος της απώλειας της αυτονομίας, η οποία αφορά μεταξύ άλλων την απώλεια των κοινωνικών σχέσεων και αλληλεπιδράσεων, και τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής. 

Τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναπαράγουν τους φόβους των πολιτών, τους μετατρέπουν σε εικόνα και στρέφουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στην κατεύθυνση που επιθυμεί η πολιτική εξουσία. 

Ο πολιτικός φόβος εμποδίζει την ανάπτυξη της κριτικής και αναλυτικής σκέψης, και καθηλώνει άτομα και ομάδες σε μια κατάσταση μη αντίδρασης .

Ο εγκλωβισμός στον ιδιωτικό χώρο αναπαράγει το φόβο και την έλλειψη αυτοπεποίθησης, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο. 

Τα μηνύματα φόβου που εκπέμπονται από τα μέσα ενημέρωσης γεννούν συνεχώς εικόνες μελλοντικών απειλών και περασμένων καταστροφών. 

Το παρόν εμφανίζεται αβέβαιο, χαοτικό, με απρόβλεπτες συνέπειες που μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή. 

Η μόνη σίγουρη πρόβλεψη είναι η επερχόμενη καταστροφή και η αναμονή της γίνεται ένα βασανιστικό μαρτύριο.

Η μοναξιά κυριαρχεί και καταλήγει να αποτελεί κανονικότητα, υπερισχύοντας της συλλογικότητας. 

Το άτομο αισθάνεται αδύναμο να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία και δράση. Όταν μια κοινωνία κυριαρχείται από φόβους, πραγματικούς και πλασματικούς, καθίσταται ανίκανη να αντιδράσει με λογική στα προβλήματα που την ταλανίζουν.

Αναπαράγεται η κρίση και οι επιπτώσεις της. 

Η «εμφύτευση» του φόβου βοηθάει στην ανάπτυξη του και καθιστά δύσκολο τον ξεριζωμό του. 

Οι άνθρωποι γίνονται ανασφαλείς και εξαρτημένοι από τους άλλους. 

Ο φόβος έχει μετατραπεί σε εργαλείο πειθούς, χειραγώγησης και απαίτησης σε τυφλή υπακοή. 

Ο μαζικός και διάχυτος πολιτικός φόβος ακινητοποιεί τη λογική και ενισχύει τη συναισθηματική αντίδραση, η οποία οδηγεί σε αδράνεια.

Το μήνυμα γίνεται σαφές: «Έχουμε να παλέψουμε με απρόσωπους εχθρούς που είναι πιο ισχυροί από εμάς» και ως εκ τούτου η οποιαδήποτε διαφωνία ή αντίδραση θεωρείται προδοσία.

Ο εχθρός μπορεί να είναι απρόσωπος και να  φοβίζει περισσότερο καθώς είναι απρόβλεπτος, δεν έχει συνείδηση και συναισθήματα και άρα είναι πανίσχυρος. 

Ο πολιτικός φόβος και η ενοχή εσωτερικεύονται.

• Η υπαιτιότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης μεταβιβάζεται στα ίδια τα άτομα που υφίστανται τις επιπτώσεων της.
• Ο πολιτικός φόβος, αξιοποιεί τους ατομικούς και τους συλλογικούς φόβους και περιορίζει την ελευθερία, τη σκέψη και την έκφραση. 
• Ο πολιτικός φόβος γίνεται το κύριο εργαλείο άσκησης πολιτικής και λήψης αυταρχικών μέτρων και πολιτικών λιτότητας. 
• Η απομόνωση,  η παθητικότητα και η αδράνεια ερμηνεύεται ως συναίνεση.
• Η εμπιστοσύνη υποχωρεί, ενισχύεται η καχυποψία. 
• Καλλιεργείται ο φόβος για τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς που θα γίνουν αποδέκτες της επιθετικότητας και της οργής ξενοφοβικών και ρατσιστικών ομάδων.

Αυτές είναι μερικές  απο τις πολύ  ενδιαφέρουσες  επισημάνσεις  του  Αν/τη Καθηγητή Κ.Ε.του Δ.Π.Θ. Χ. Πουλόπουλου, στην παρουσίσασή  του με θέμα "ΑΤΟΜΙΚΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ " .

Πιό κάτω  μπορείτε να δείτε  ένα  μικρό video  στο οποίο τα άγρια  βουβάλια του πάρκου   Kruger στη Ν. Αφρική,  μας διδάσκουν την πεμπτουσία κάθε έννοιας κοινωνικής αντίστασης: την υπέρβαση του φόβου... :